ولى در طول زندگى توانسته‌اند زمين بايرى را احيا و يا از ديگرى خريده باشند. همچنين كشاورزانى هستند كه از دنيا مى‌روند و همسر و بچه‌هاى كوچك از خود به يادگار مى‌گذارند كه قادر به كشت زمينى كه پدر، روى آن كار مى‌كرده نمى‌باشند. در چنين مواردى به صاحبان اين زمين‌ها اجازه داده شده كه آن را در قالب مزارعه در اختيار ديگرى بگذارند و سهمى از درآمد آن را مالك شوند.

3- مزارعه اين امكان را فراهم مى‌آورد كه افرادى غير كشاورز، بخشى از درآمد خود را پس‌انداز كرده و در يك واحد كشاورزى سرمايه‌گذارى كنند و سهم عادلانه‌اى از آن را دريافت نمايند و در اين صورت، مشروعيت مزارعه، عامل مهمى براى توسعه كشاورزى است.

مساقات‌

مساقات قراردادى است ميان صاحب باغ و باغبان كه طى آن، باغبان در برابر سهمى كه از درآمد باغ مى‌برد، به آبيارى و نگهدارى درختان مى‌پردازد.

شرايط مساقات‌

1- باغدار، مالك درختان يا منافع آن‌ها بوده و يا با ولايتى كه دارد، اجازه تصرف داشته باشد.

2- درختان كاشته شده و ثابت باشند؛ بنابراين قرارداد مساقات براى نهال، قبل از كاشتن آن و همچنين براى بوته‌هايى نظير خربزه و خيار كه ريشه ثابتى ندارند صحيح نيست.

3- مدت قرارداد مساقات، مشخص باشد.

4- سهم هر كدام از باغبان و مالك به شكل مشاع تعيين شود.

چنانچه درختان، به وسيله باران يا رطوبت زمين، بى‌نياز از آبيارى بود و تنها نيازمند كارهاى ديگرى نظير كَندن علف‌هاى هرزه، كودرسانى و ... باشند به گونه‌اى كه اين كارها موجب زيادى محصول يا مرغوب شدن آن‌ها گردد، قرارداد مساقات صحيح است؛ اما اگر كار باغبان تأثيرى در كميّت يا كيفيّت ميوه‌ها ندارد، صحيح بودن قرارداد مساقات‌