وَلِوَالِدَيْكَ) [1]

و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم؛ مادرش او را با ناتوانى روى ناتوانى حمل كرد (به هنگام باردارى هر روز رنج و ناراحتى تازه‌اى را متحمل مى‌شد) و دوران شيرخوارگى او در دو سال پايان مى‌يابد؛ (آرى به او توصيه كردم) كه براى من و براى پدر و مادرت شكر بجا آور.

ب- حقوق اختصاصى زن يا مرد

بهره‌مندى زن و مرد از حقوق خاص، ناشى از تفاوت‌هاى طبيعى است كه ميان آن دو وجود دارد؛ زيرا حقوق و تكاليف انسان‌ها بايد بر اساس مصالح و مفاسد واقعى تعيين گردد و بخشى از تفاوت‌هاى طبيعى و تكوينى زن و مرد، به گونه‌اى است كه منشأ اختلاف در مصالح و مفاسد شده و در نتيجه موجب مساوى نبودن آنان در حقوق و تكاليف مى‌گردد.

تفاوت‌هاى زن و مرد، به دو بخش كلى اختلافات جسمانى و روانى تقسيم مى‌شود.

بخشى از ويژگى‌هاى جسمى آن دو عبارتند از:

1- اختلاف آن دو در دستگاه تناسلى و نطفه‌سازى كه موجب مى‌شود سهم زن در توليد فرزند بيش از مرد باشد؛ زيرا عمل رهاسازى اسپرم در دهانه رحم، بيش از لحظه‌اى طول نمى‌كشد، در حالى كه با بارورى تخمك زن، موجود تازه‌اى به وجود مى‌آيد كه بدن زن آن را در پناه خود مى‌گيرد و نيازش را به غذا و اكسيژن فراهم ساخته و وى را از هر گزندى حفظ مى‌كند تا روزى كه سالم به دنيا آيد و اين كارى است كه به هيچ وجه از مرد ساخته نيست.

2- تفاوت مهم ديگر، دوره قاعدگى است كه فقط در زنان وجود دارد. زن در دوره عادت ماهانه، حالتى بيمار مانند داشته و تا حدودى از ضعف جسمى برخوردار است.

در اين دوره، زن آمادگى براى آميزش ندارد در حالى كه مرد اين چنين نيست.

3- از لحظه‌اى كه زن آبستن مى‌شود تا وقتى كه وضع حمل مى‌كند و غالباً تا زمانى كه‌

[1] - لقمان، آيه 14