انسان شايسته اين نبوده كه خداوند او را طرف سخنش قرار داده و تكاليف الزامى‌اش را از او بخواهد. با رسيدن به سن تكليف همه چيز دگرگون مى‌شود و مكلّف به مرحله‌اى نو قدم مى‌گذارد؛ از آن روز در برابر خداوند مسئوليت پيدا مى‌كند و اعمال و رفتارش به دقت، توسط فرشتگان ثبت و ضبط مى‌گردد.

در وصيت نامه سيد بن طاووس به فرزندش چنين آمده است:

فرزندم محمد، سزاوار است بدانى روزى كه خداوند تو را به تكليف و به فرمان‌بُردارى‌اش مشرف نموده، از بزرگ‌ترين عيدها و برترين لحظه‌هاى سعادتمندانه عمر توست. مبادا به ذهنت خطور كند كه خود را جهت فرمان‌بردارى از خدا، طلبكار ببينى ... [1]

پس، از اين كه خداوند ما را آفريده و به سن تكليف رسانده و با ابلاغ تكاليف، ما را طرف سخن خود قرار داده، بايد سپاسگزارش باشيم و روز تكليف، روز شادى و جشن ما باشد.

[1] - كشف المحجة لثمرة المحجة، رضى الدين على بن طاووس (م 664 ه‌)، ص 31