ابزار مدرنى براى جنگيدن اختراع گرديده كه امروزه قدرت اتمى، هواپيما و موشك‌هاى پيشرفته، از جمله آن‌ها به شمار مى‌روند.

بنابراين طبق قانون ثابت فقه اسلامى مبنى بر لزوم آمادگى در برابر دشمن، بايد تا حد امكان، به تهيه اين ابزار مبادرت ورزيد.

وجود قواعد كنترل كننده (حاكم)

يك سلسله قواعد فقهى به ساير مقررات فقه اسلامى خاصيت انعطاف، تحرك و انطباق‌پذيرى بخشيده است. فقها اين قواعد را «قواعد حاكمه» مى‌نامند؛ يعنى قواعدى كه بر سراسر قوانين فقهى تسلط دارند و بر آن‌ها حكومت مى‌كنند. اين قواعد مانند يك بازرس عالى، احكام و مقررات را تحت نظارت قرار داده و كنترل مى‌كنند. به عبارت ديگر، اين قواعد حق وتو نسبت به ساير قوانين فقهى دارند كه از جمله آن‌ها، قاعده نفى ضرر و حرج، مانعيت اكراه نسبت به تنجّز احكام تكليفى و رفع احكام وضعى و رافعيت اضطرار نسبت به احكام وضعى مى‌باشد. [1]

وجود قوانين ثابت و متغير و قواعد حاكم، بخشى از ويژگى‌هاى قوانين فقهى است كه امكان جاويد ماندن و گستره طولى قوانين فقهى را در بستر زمان فراهم كرده است.

ويژگى‌هاى ديگر آن‌ها در همين رابطه به طور اختصار عبارتند از:

1- پذيرش و وارد كردن عقل در حريم دين، به عنوان منبعى براى استنباط احكام، به گونه‌اى كه عقل، هم مى‌تواند اكتشاف كننده يك قانون فقهى باشد و هم مى‌تواند قانونى را تقييد يا تحديد كند و يا آن را تعميم دهد. [2]

2- اختيار دادن به حاكم اسلامى در تنظيم قوانين موقت جهت حفظ مصالح جامعه اسلامى. [3]

3- پذيرش اجتهاد براى حفظ تبليغ دين به نيابت از امام معصوم 7 و استنباط احكام موضوعات سابقه‌دار و نوظهور. [4]

[1] - ر. ك. درس سوم

[2] - ر. ك. درس اول

[3] - ر. ك. همان، احكام حكومتى

[4] - ر. ك. اسلام و مقتضيات زمان، شهيد مطهرى، ص 104-143؛ ختم نبوت، شهيد مطهرى، ص 65-86