از كربلا، بقاى اين اسلام به بقاى عاشوراى حسينى منوط گشت، تا آن‌جا كه به حق گفته شده است! «وجود اسلام، محمدى و بقاى آن حسينى است». [1]

راه حسين عليه السلام، پس از عاشورا امتداد يافت و تا برپايى قيامت بر همه گستره زمان و مكان، در انگيزش قيام‌هاى حقه اسلامى سايه افكن شد. حسين عليه السلام اسوه همه مسلمانانى گرديد كه براى حق و به وسيله حق قيام مى‌كنند؛ و همه قيام‌هاى حق اسلامى، خود را امتداد قيام حسينى مى‌دانند. تا آن‌جا كه حضرت مهدى عليه السلام نيز قيام خود را امتداد نهضت حسينى مى‌شمارد و با شعار «يا لثارات الحسين» بر اين امتداد تأكيد مى‌ورزد.

همه سركشان اسلام‌ستيز، پس از عاشورا، خود را با حسين عليه السلام رودررو مى‌بينند و ياد حسين عليه السلام بر اندامشان لرزه مى‌اندازد و حتى از قبر آن حضرت نيز مى‌ترسند. اين بارگاه مقدس- در گذشته و حال- پيوسته مورد وحشيانه‌ترين تهاجم‌ها قرار داشته و طاغوتيان براى نابودى آن از هيچ كوششى دريغ نكرده‌اند؛ ولى به كورى چشمشان روز به روز آوازه‌اش برتر و بلندتر گشته است.

امير مؤمنان، على عليه السلام در توصيف منزلت شهيدان كربلا در اشاره به همين ويژگى مى‌فرمايد: «.. و قتلگاه عاشقانى شهيد كه پيشينيان بر آنان سبقت نجسته‌اند و آيندگان به پايشان نخواهند رسيد». [2]

اين سخن حضرت كه مى‌فرمايد: «پيشينيان بر آنان سبقت نجسته‌اند» و «آيندگان به پايشان نخواهند رسيد» به همين يگانگى ناشى از اين ويژگى اشاره دارد.

در اين‌جا ممكن است كسى بگويد در اين صورت، خاندان و ياران اباعبدالله كه همراه ايشان به شهادت رسيده‌اند نيز پيروزند!

، ولى اشتراك در شهادت، اين اصل را كه ويژگى شهيد پيروز تنها به امام حسين عليه السلام اختصاص دارد از اعتبار نمى‌اندازد. زيرا در سايه اين امتياز ويژه حسينى است‌

[1] - اين سخن به معناى عدم تحقق وحدت وجودى ميان اسلام ناب محمدى و ميان ديگر ائمه عليهم السلام ما نيست، بلكه به معناى آن است كه امتيازهاى يگانه‌اى كه نقش امام حسين عليه السلام دارد، عنوان باقى نگهدارنده اسلام را آن گونه كه بوده خاص آن حضرت كرده است.

[2] - بحار الانوار، ج 41، ص 295، باب 114، ح 18، به نقل از الخرائج والجرائح (مخطوط).