چه كار، خدايش مبارك مكناد. پروردگارا يزيد را لعنت كن. سپس براى مدّتى از هوش رفت و چون به هوش آمد اشك چشمانش جارى بود و حسين عليه السلام را مى‌بوسيد و مى‌فرمود: آگاه باش كه ميان من و قاتل تو خداى عزوجل قضاوت خواهد فرمود.» [1]

ام سلمه گويد كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «حسين در اول سال شصتم هجرت من كشته مى‌شود.» [2]

از عايشه نقل شده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به وى فرمود: اى عايشه، جبرئيل به من خبر داد كه فرزندم حسين در سرزمين طفّ كشته مى‌شود و امّت من پس از من‌دچار فتنه مى‌شوند. آن‌گاه با چشم گريان نزد اصحابش كه على، ابوبكر، عمر، حذيفه، عمار و ابوذر در ميانشان بودند رفت. گفتند: يا رسول الله، چه چيز شما را مى‌گرياند؟ گفت: جبرئيل به من خبر داد كه فرزندم حسين، پس از من در سرزمين طفّ كشته مى‌شود و اين خاك را برايم آورد و به من خبر داد كه آرامگاهش در اين خاك است. [3]

ابن عباس گويد: هنگامى كه اميرالمؤمنين عليه السلام به صفين مى‌رفت با او همراه بودم.

چون در نينوا، در ساحل فرات فرود آمد با صداى بلند گفت: اى پسر عباس، آيا اين‌جا را مى‌شناسى؟ گفتم: يا اميرالمؤمنين، نمى‌شناسم. فرمود: اگر تو نيز مانند من اين‌جا را مى‌شناختى گذر نمى‌كردى تا آن كه چون من مى‌گريستى. ابن عباس گويد: حضرت مدت زيادى گريست چنان كه محاسنش‌تر شد و اشكش بر سينه جارى گشت. ما نيز با او گريستيم و او مى‌فرمود: آه، آه. مرا به آل ابى‌سفيان چه كار؟ مرا به خاندان حرب، حزب شيطان و سران كفر چه كار!؟ (آن گاه به فرزندش خطاب كرد) شكيبا باش اى اباعبدالله، آنچه تو از آنان مى‌بينى پدرت نيز ديده است. [4]

از ابوجعفر از پدرش نقل شده است كه فرمود: گذر على عليه السلام به كربلا افتاد. چون اصحابش از آن‌جا گذر كردند، در حالى كه چشم هايش غرق اشك بود، فرمود: اين‌

[1] - مثير الاحزان، ص 22.

[2] - تاريخ ابن عساكر (زندگينامه امام حسين عليه السلام)، محمودى، ص 185، حديث شماره 235، محمودى گويد: طبرانى نيز در حديث 41 و 42 از زندگينامه امام حسين عليه السلام از كتاب المعجم الكبير، جزء اول آن را نقل كرده است.

[3] - مجمع الزوائد، ج 9، ص 187- 188.

[4] - امالى صدوق، ص 478، مجلس 87، حديث 5.