وقتى ابن عباس را به خاطر رها كردن حسين سرزنش كردند گفت: «از ياران حسين نه مردى كم شد و نه زياد، ما پيش از ديدنشان آن‌ها را به نام مى‌شناختيم!» [1]

محمد بن حنفيه گفته است: «ياران حسين عليه السلام نزد ما به نام و نام پدرشان ضبط شده‌اند!» [2]

خبرهاى ملاحم وفِتنِ، نقل شده از اهل بيت عصمت عليهم السلام به طور عموم و از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به‌ويژه، جداى از آن كه بر علم لدُنّى و ربانى اين برگزيدگان گواهى مى‌دهد، و كاشف از منزلت ويژه الهى و تأييد شده از جانب خداوند نيز مى‌باشد. همچنين ميزان حساسيت‌شان را در نگهدارى امّت و نجات آنان از افتادن در گرداب آشوب‌هاى تيره و تارى كه از روز سقيفه آنان را در خود فرو برده بود نشان مى‌دهد.

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به ميزان انحرافى كه پس از وى، امتش بدان دچار خواهند شد آگاهى داشت. انحرافى كه چنان سرگردانشان كرد كه جز شمار اندكى از صاحبان بصيرت، قدرت ديدشان را از دست دادند. تشخيص حق و باطل، جز بر كسانى كه به ريسمان ثقلين چنگ زدند دشوار گرديد. آن حضرت از خطر فزاينده ضعف روحى و دوگانگى شخصيت كه پس از وى دامن امّت را چنان خواهد گرفت كه جز شمارى اندك از آن رهايى نخواهند يافت، آگاه بود. از اين رو در بيان طريق حفاظت و راه رهايى از اين مهلكه‌ها از هيچ كوششى دريغ نورزيد و همه فتنه و آشوب‌هايى را كه امّت اسلامى تا روز قيامت بدان دچار خواهند گشت خبر داد. آن حضرت پرده از همه فتنه‌ها و آشوب‌ها برداشت، و لغزشگاه‌هاى راه را تا پايان دنيا روشن فرمود. حذيفة بن يمان گويد: به خدا سوگند رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم پيشواى هيچ فتنه‌اى را كه شمار همراهانش به سيصد و يا بيش‌تر از آن برسد واننهاد مگر كه نام او و پدر و قبيله‌اش را براى ما بازگفت. [3]

قصد حضرت اين بود كه كار بر امّت مشتبه نشود و در ورطه خطا و واژگونه شدن ديد نيفتد كه در آن صورت منكر را معروف و معروف را منكر خواهد ديد. سبب بيان فتنه‌ها و آشوب‌ها براى امّت، دعوت به شناخت صف حق و رها كردن صف باطل نيز بود.

[1] - مناقب آل ابى طالب، ج 4، ص 53.

[2] - همان.

[3] - سنن ابى داود، ج 4، ص 95، حديث شماره 4243.