مى‌توانيم اين روند دعوت به سوى حق و دفاع از آن را از طرف امام، در زمينه‌هاى زير ملاحظه كنيم:

1- 1- شناساندن منزلت، فضيلت و معرفت اهل بيت عليهم السلام‌

در اين زمينه به نقل موارد زير بسنده مى‌كنيم:

به معاويه گفته شد كه مردم چشم به حسين دارند، كاش به او مى‌گفتى به منبر رود و خطبه بخواند؛ كه توان سخن‌رانى ندارد.

معاويه گفت: به حسن نيز همين گمان را برديم، اما اين كار تأثيرى جز رسوايى ما و بزرگ شدن او در چشم مردم نداشت. اما اطرافيانش آن قدر پاى فشردند تا آن كه به حسين عليه السلام گفت: اى اباعبدالله، كاش منبر بروى و خطبه بخوانى. امام عليه السلام منبر رفت و پس از فراغت از حمد و ثناى الهى و درود بر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم شنيد كه مردى مى‌گويد: اين كيست كه خطبه مى‌خواند؟

امام عليه السلام فرمود: ما حزب پيروز خداييم، عترت و خويشاوندان رسول و خاندان پاكيزه اوييم. يكى از دو گرانمايه‌ايم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ما را همسنگ كتاب خدا- كه تفصيل هر چيز در آن است و باطل از پس و پيش در آن راه ندارد- قرار داد. تفسير قرآن بر عهده ما نهاده شده است، تأويلش بر ما پوشيده نيست و از حقايق آن پيروى مى‌كنيم. فرمان ما را اطاعت كنيد كه واجب است و با فرمانبردارى از خداو رسول او مقرون گشته است، چنان كه خداى عزوجل فرمايد: «اطاعت كنيد خداى را و اطاعت كنيد رسول را و صاحبان امر خويش را، پس چون در كارى نزاع كرديد، آن را به خداى و رسول باز گردانيد» [1]؛ و فرمود: «اگر آن را به پيامبر و صاحبان امر خويش باز مى‌گرداندند، استنباط كنندگانشان آن را مى‌دانستند و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، جز اندكى، پيروى شيطان مى‌كرديد.» [2] شما را از گوش دادن به نواهاى شيطان پرهيز مى‌دهم؛ چرا كه او دشمن آشكار شماست اگر پيروى او كنيد در شمار دوستان او درمى‌آييد كه به آنان گفت:

[1] - نساء (4)، آيه 59: اطيعوا الله واطيعوا الرسول ...

[2] - همان، آيه 83: ولو ردوه الى الرسول والى اولى الامر ...