هنگام على عليه السلام به آنان فرمود: همانا هر كس از ما كه مى‌ميرد به واقع نمرده است، و آن كس از ما كه زنده باشد بر شما حجت است. [1]

حبيب بن مظاهر اسدى از آن حضرت پرسيد: پيش از آن كه خداى عزوجل آدم را بيافريند شما چه بوديد؟ امام عليه السلام فرمود: ما شبح‌هايى نورانى بوديم و بر گرد عرش خداى رحمان مى‌چرخيديم و تسبيح و تهليل و ستايش را به فرشتگان مى‌آموختيم. [2]

عقيصا- ابوسعيد دينار- گويد: از حسين عليه السلام شنيدم كه فرمود: هر كس ما را دوست بدارد خداوند او را به دوستى ما سود رساند، گرچه در ديلم اسير باشد. دوستى ما گناهان را مى‌ريزد چنان كه باد برگ را. [3]

اسماعيل بن عبدالله گويد: حسين بن على عليه السلام فرمود: هنگامى كه خداوند آيه واولوا الارحام بعضهم اولى ببعض فى كتاب الله» را نازل فرمود، از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم درباره تأويل آن پرسيدم، فرمود: مقصودش كسى جز شما نيست. اولوا الارحام شماييد چون من از دنيا رفتم پدرت على، به من و جايگاهم سزاوارتر است و چون پدرت از دنيا رفت، برادرت به او سزاوارتر است و چون حسن از دنيا رفت، تو به جايگاهش از همه سزاوارترى گفتم: اى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم پس از من چه كسى سزاوار جايگاه من است؟

گفت: پسرت على به جايگاه تو سزاوار است و چون او از دنيا رفت، محمد به جايگاه او سزاوارتر است و چون محمد از دنيا رفت، فرزندش جعفر، پس از وى به او و به جايگاهش سزاوارتر است؛ و چون جعفر درگذشت، فرزندش موسى به جانشينى او سزاوارتر است؛ و چون موسى درگذشت، فرزندش على به جانشينى او سزاوارتر است؛ و چون على درگذشت فرزندش محمد به جانشينى او سزاوارتر است؛ و چون محمد درگذشت، فرزندش على به جانشينى او سزاوارتر است؛ و چون على عليه السلام درگذشت، فرزندش حسن به جانشينى او سزاوارتراست؛ و پس از درگذشت حسن، نهمين فرزندت غايب مى‌شود. اين امامان نه گانه از پشت تويند و خداوند دانش و فهم مرا به آنان داده‌

[1] - اثبات الهداة، ج 2، ص 583، حديث شماره 37، فصل هشتم.

[2] - بحار الانوار، ج 60، ص 311، به نقل از كتاب محمد بن بحر شيبانى، معروف به ذهبى.

[3] - مناقب على بن ابى‌طالب، ابن مغازلى، ص 400، حديث شماره 454.