بياوريد. در پى آن بيش از هفتصد مرد در مِنى‌ بر او گرد آمدند و آن حضرت در سراپرده‌اش بود. بيش‌ترشان از تابعان و حدود دويست تن از صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم بودند.

سپس حضرت ميان آنان به خطابه ايستاد و پس از حمد و ثناى خداوند فرمود: اما بعد، اين سركش با ما و شيعيان ما رفتارى كرد كه ديديد و دانستيد و شاهد بوديد. من [امروز] مى‌خواهم چيزى را از شما بپرسم، اگر راست گفتم مرا تصديق كنيد و اگر دروغ گفتم تكذيبم كنيد؛ و به حقى كه خدا و پيامبرش بر شما دارند و نزديكى من به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ازشما مى‌خواهم كه چون از اين جايگاهم رفتيد، در شهرهايتان براى هر كس از مردم قبايلتان كه به او اطمينان داريد سخنانم را باز گوييد (در روايت ديگرى پس از جمله «مرا تكذيب كنيد» آمده است: سخنم را بشنويد و گفتارم را بنويسيد، سپس به ميان شهرها و قبايلتان بازگرديد و هر فرد مورد اعتمادى را كه يافتيد) و به او اطمينان داشتيد، آنان را به هر چه درباره حق ما مى‌دانيد فرابخوانيد، زيرا بيم آن دارم كه اين امر كهنه گردد و از ميان برود و مغلوب شود؛ و خداوند نورش را به انجام مى‌رساند، گرچه كافران را خوش نيايد. (1)

آن‌گاه هر آنچه از قرآن را كه خداوند درباره آنان نازل فرموده است تلاوت و تفسير كرد؛ و هر چه را كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم درباره پدر، برادر و مادرش و خودش و خاندانش فرموده بود، نقل كرد. اصحاب آن حضرت در همه اين موارد مى‌گفتند: پروردگارا، آرى، ما شنيده‌ايم و گواهيم؛ و تابعان مى‌گفتند: بارپروردگارا اين سخن را كسانى از صحابه به من گفتند كه آنان را تصديق مى‌كنم و مورد اطمينان من هستند. سپس امام عليه السلام فرمود شما را به خدا سوگند، اين سخنان را براى آن‌هايى كه به خودشان و دينشان اعتماد داريد نقل كنيد.

(سليم گويد): از جمله چيزهايى كه حسين عليه السلام آنان را سوگند داد و يادآورشان گرديد، اين بود كه گفت: شما را به خدا سوگند، آيا مى‌دانيد، هنگامى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم ميان اصحابش پيوند برادرى برقرار ساخت، على بن ابى‌طالب برادر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم بود؛ و آن حضرت ميان خودش و او برادرى برقرار كرد و فرمود: تو برادر منى و من برادر توام در دنيا و آخرت؟ گفتند: آرى به خدا قسم. فرمود: شما را به خدا سوگند، آيا مى‌دانيد كه‌