جان‌هايى متوقّف باشد،- گذشته از افتادن در ضرر يا دشواريى پايين‌تر از آن- ظاهر وجوب آن است.» [1]

وى با اشاره به خطبه امام حسين عليه السلام در راه عراق، پس از برخورد با سپاه حر بن يزيد رياحى، آن جا كه گفتار رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را براى مردم يادآور شد كه «هر كس سلطانى ستمگر را ببيند كه حرام خدا را حلال مى‌شمرد، پيمان خدا را مى‌شكند، با سنّت رسول خدا مخالفت مى‌ورزد و در ميان بندگان خدا با گناه‌كارى و ستمگرى رفتار مى‌كند؛ و او با گفتار و كردارش با وى مخالفت نورزد، بر خداوند است كه او را در جايگاه همان ستمگر داخل كند»، مى‌گويد:

امام عليه السلام اين مطلب را در هنگامى بيان فرمود كه خود با شمارى اندك عليه يزيد بن معاويه قيام كرده بود؛ و بدين وسيله مى‌خواست راه هرگونه عذرى را بر ما ببندد، مثل اين كه بگوييم: شمار ما اندك است و نيروى ما كم است ... اين سخن سيّد الشهدا عمومى است و همگان را دربر مى‌گيرد. عبارت «كسى كه سلطانى ستمگر را ببيند» نشان آن است كه هر كس سلطان جائرى را با اوصاف ياد شده ببيند و در برابرش ساكت بنشيند و هيچ اقدامى عليه او نكند، جايگاه چنين انسانى، جايگاه همان سلطان ستمكار است.» [2]

ايشان در جايى ديگر مى‌گويد: «عمل امام حسين عليه السلام دستور است براى همه». [3]

شهيد مرتضى مطهرى معتقد است كه اين اعتقاد كه قيام امام حسين عليه السلام بر اساس تكليف خاص بود از جمله تحريف‌هايى است كه نهضت حسينى دست خوش آن گشته است. [4]

4- از ديگر نكات قابل توجّه در تحقيق و پژوهش درباره نهضت حسينى- تا آن جا كه ما جست و جو كرده‌ايم- اين است كه با وجودى كه «تبليغات» يكى از عامل‌هاى بسيار مهم اين نهضت به شمار مى‌آيد، در هيچ يك از پژوهش‌هايى كه تا كنون انجام پذيرفته است، به اين عامل مهم توجّهى نظام‌مند نشده است. نگاه‌هاى كم رنگ و پراكنده و نادرى هم كه در برخى از كتاب‌ها و پژوهش‌ها به چشم مى‌خورد نمايانگر هيچ راه و روشى در بحث نيستند.

[1] - تحريرالوسيله، امام خمينى (ره)، ج 1، ص 472، چاپ سوم، 1397 ه. ق، مسأله 6؛ مسائل پس از آن نيز ملاحظه گردد.

[2] - صحيفه نور، ج 2، ص 42.

[3] - همان، ج 10، ص 31.

[4] - حماسه حسينى (ترجمه عربى)، ج 3، ص 240.