اما شيخ مفيد روايت كرده است كه امام عليه السلام به آنان فرمود:

وليد مرا در اين هنگام فراخوانده است. و از اين كه مرا به امرى وادارد كه نپذيرم، ايمن نيستم. او مورد اطمينان نيست. پس همراه من باشيد و چون بر او وارد شدم، بر در خانه بنشينيد و هرگاه شنيديد كه صدايم بلند شد، درآييد و او را از [رساندن گزند به‌] من بازداريد. [1]

باز مى‌گرديم به روايت ابن اعثم كه مى‌گويد:

سپس حسين بر وليد بن عتبه وارد شد و بر او سلام كرد. وليد پاسخ سلام را نيك داد و امام عليه السلام را به خود نزديك گردانيد ... در اين حال مروان بن حكم نيز در مجلس نشسته بود و ميان مروان و وليد دعوا و بگو مگو بود.

حسين عليه السلام رو به وليد كرد و گفت: خداوند كار امير را راست گرداند؛ و صلاح بهتر از فساد و پيوند بهتر از خشونت و كينه‌جويى است. [2] اينك گاه آن رسيده است كه باهم گرد آييد؛ و سپاس خدايى را كه ميان شما الفت ايجاد كرد.

آن دو در اين باره پاسخى به امام عليه السلام ندادند.

سپس حسين عليه السلام گفت: آيا از معاويه خبرى نداريد، او بيمار بود و بيماريش به درازا كشيده بود اكنون حالش چطور است؟

وليد آهى بلند و نفسى عميق كشيد و گفت: اباعبدالله، خداوند در مصيبت فقدان معاويه به تو پاداش خير دهد، او براى شما عموى با اخلاصى بود. او مرگ را چشيده و اين نامه اميرالمؤمنين يزيد است.

حسين عليه السلام گفت: (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ) [3]، اى امير، خداوند پاداش تو را نيز زياد گرداند، ولى مرا به چه منظور فراخوانده‌اى؟!

گفت: شما را براى بيعت فرا خوانده‌ام؛ و مردم همه بر او اتفاق كرده‌اند.

[1] - الارشاد، ص 221.

[2] - در تاريخ الطبرى (ج 4، ص 251) آمده است: «و پيوند بهتر از بريدن است».

[3] - بقره (2)، آيه 156.