ام سلمه (رض) و خداحافظى‌ها

نقل شده است كه چون حسين عليه السلام آهنگ عراق كرد، وصيت‌نامه، نوشته‌ها و ديگر چيزها را به‌ام سلمه داد و گفت: آن‌گاه كه بزرگ‌ترين فرزندم آمد، آنچه به تو سپرده‌ام به او بسپار. پس از آن كه حسين عليه السلام كشته شد، على بن الحسين نزد ام‌سلمه آمد و او هر آنچه را كه حسين داده بود به او سپرد. [1]

در روايت ديگرى آمده است: حسين عليه السلام وصيتى نوشت و آن را به‌ام سلمه سپرد؛ و آن را نشان امامت كسى قرار داد كه از وى بخواهدش؛ و امام زين‌العابدين آن را طلب كرد. [2]

اين‌ها كاشف از ايمان راستين و بزرگى شأن و منزلت ويژه ام‌المؤمنين (ام‌سلمه) نزد اهل بيت عليهم السلام است.

عمر أَطرف و منطق مدارا و عافيت‌طلبى‌

از عمر اطرف، پسر امام على عليه السلام، نقل شده است كه گفت: هنگامى كه برادرم، در مدينه، از بيعت با يزيد خوددارى ورزيد، نزدش رفتم و او را تنها ديدم.

گفتم: فداى تو شوم، اى اباعبدالله، حديث كرد مرا برادرت، ابومحمد، حسن، از پدرش عليه السلام- و در همين حال اشكم جارى شد و صداى گريه‌ام بلند شد- و او مرا در بغل گرفت و فرمود: تو را حديث كرد كه من كشته مى‌شوم؟ گفتم: شگفت‌انگيز گفتى!

گفت: به جان پدرت از تو مى‌پرسم، خبر كشتن مرا به تو داد؟ گفتم: چرا تسليم نگشتى و بيعت نكردى؟

فرمود: حديث كرد مرا پدرم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم خبر كشتن او و مرا به او داده است؛ و اين‌كه خاك من نزديك خاك وى است، تو مى‌پندارى كه چيزى را مى‌دانى‌كه من نمى‌دانم!؟

من هرگز تن به ذلّت نمى‌دهم و فاطمه از آنچه امّت پدرش بر سر فرزندان وى آورده‌اند به او شكايت مى‌كند و هر كس با آزردن فرزندان پيامبر، وى را بيازارد به بهشت نرود! [3]

[1] - الغيبة، شيخ طوسى، ص 195، حديث 109.

[2] - الصراط المستقيم، ص 161 (سخن درباره زين العابدين عليه السلام).

[3] - اللهوف، ص 11- 12، عمر اطرف؛ عمر بن امام اميرالمؤمنين، على بن ابى طالب، و آخرين فرزند ذكور وى است. مادرش ⇦