ساخت و گفت كه با اكثريت باشيد. اگر دو تن به يك تن و دو تن به يك تن ديگر رضايت دادند، جانب كسانى را كه عبدالرحمن بن عوف در ميان آن‌هاست بگيريد. سعد با پسرعمويش عبدالرحمن مخالفت نمى‌كند و عبدالرحمن داماد عثمان است و با هم اختلاف نخواهند كرد. بنابر اين يا عبدالرحمن را به خلافت بر مى‌گزينند و يا عثمان را، چنانچه دو تن ديگر هم با من باشند به حال من سودى ندارد. صحبتش را هم نكن كه من جز به انتخاب يك تن از آن‌ها اميد ندارم. [1]

3- 2- دستاوردهاى شورا

از جمله دستاوردهاى شورا موارد زير را مى‌توان برشمرد:

1- استمرارِ بركنارى وصى شرعى:

اين كار، مانع تراشى براى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در مورد سفارشى بود كه از سوى خداوند درباره على عليه السلام ابلاغ كرده بود.

2- استيلاى حزب اموى بر حكومت:

دستيابى حزب اموى به حكومت- كه اينك در شخص عثمان تجسم يافته بود- همان چيزى بود كه رهبرى حزب سلطه نقشه‌اش را كشيده بود و اكنون به اجرا در مى‌آورد.

چرا كه براى رويارويى با اهل بيت عليهم السلام، امويان را تداوم بخش راه خود مى‌دانست.

3- تأثير شورا بر روحيه انصار:

شورا بدترين تأثيرها را بر روحيه انصار گذاشت، زيرا پس از آن كه در سقيفه به آنان وعده داده شده بود كه در كار حكومت وزير و شريك خواهند بود، اينك دريافتند كه عمر در طرح شورا حتى از حق مشورت هم آنان را محروم كرده و تنها نقش نگهبانى مسلحانه از درها را به آنان داده است!

4- طمع‌ورزى آشكار در خلافت:

شورا، باب طمع در خلافت را به روى كسانى گشود كه پيش از آن فكرش را هم نمى‌كردند. به اين ترتيب كه عمر كسانى را در شورا مقابل على عليه السلام قرار داد كه پيش از آن‌

[1] - تاريخ الطبرى، ج 3، ص 294.