منتقل شدن ملک اسماعیل به حلب و به علت نابالغ بودن وی، امیر شمس الدین علی بن دایه به نیابت از او به تدبیر امور دولت می پردازد. امیر سعیدالدین کمشتکین، امیر شمس الدین را از نیابت عزل کرده و پس از دستگیری، او را به همراه برادرانش به زندان می افکند.

دولت ایوبیان در یمن: صلاح الدین ایوبی، برادرش شمس الدوله تورانشاه را روانه یمن می کند و شمس الدوله بر زبید مسلط می شود و حاکم آن، عبدالنبی بن المهدی را به اسارت در می آورد و به دولت او پایان می دهد و بر اموال و دفینه های او دست می یابد؛ سپس بر عدن چیره می شود و قلعه «تعز» و دیگر قلعه ها و دژها را تصرف می کند و به نام عباسیان خطبه می خواند و دولت ایوبیان را در یمن پایه ریزی می کند.

تلاش برای ترور صلاح الدین: برخی از شیعیان هوادار دولت فاطمی، نقشه قتل صلاح الدین و بازگشت خلافت به فاطمیان را طرح کردند و این به درخواست ویلیام دوم بود که به آنان وعده داد در مقابل مالی که به او پرداخت کنند، سپاهی را برای یاری آنان و سرنگونی صلاح الدین اعزام کند. نقشه چنین طرح شده بود هنگامی که صلاح الدین بیرون آمد، بر او بشورند و او میان دو دشمن قرار می گیرد. در این صورت یا باید از مصر خارج شود یا دستگیر شده و به قتل رسد. صلاح الدین از توطئه آگاه شد و این توطئه را شاعر یمنی، عبدالصمد کاتب، قاضی عویرس، داعی الدعاة و برخی دیگر طراحی کرده بودند. سپاهیانی از مصر و درباریان قصر فاطمی که صلاح الدین، آنان را طرد کرده بود، با افراد مزبور همدست شده بودند. صلاح الدین، آنان را دستگیر کرده و پس از اقرارگرفتن، دستور داد آنان را به دار آویختند و سپاهیان را به نقاط دوردست صعید تبعید کرد؛ اما پادشاه سیسیل، نیروی دریایی را فرستاد که در اسکندریه لنگر انداخت. صلاح الدین به دفع آنان پرداخت. این نیرو پس از خسارت های مالی و جانی فراوان با کشتی های خود بازگشت.

بلایای طبیعی: ریزش باران هایی در جزیره و موصل به مدت چهل روز باعث افزایش بسیار آب های دجله شد. سهمگین ترین آن در منطقه بغداد بود که بر اثر آن، خانه های بسیاری ویران گردید و مردم از ترس غرق شدن، شهر را ترک کردند.

باریدن تگرگ های دانه درشت در بغداد که پیش از این سابقه نداشت. این تگرگ ها باعث ویرانی خانه ها و کشته شدن گروهی از مردم و بسیاری از دام ها شد.

وقایع نظامی

هند، غوریان سیطره خود را در هند گسترش می دهند: غیاث الدین
محمد، پادشاه غور روانه هند شد و بر شهرهای ملتان و پیشاور چیره شد؛ سپس سرزمین سند را تصرف کرد؛ بدین ترتیب پنجاب نیز تحت قلمرو او درآمد.

درگذشتگان

ابن دهان بغدادی؛

ابن عبدالقوی؛

ابن قرقول؛

ابن کامل؛

ابوالعلاء عطار؛

عماره یمنی؛

آموری اول؛

نورالدین شهید.

ابن دهان بغدادی

ابومحمد، سعیدبن مبارک بن علی انصاری (منسوب به کعب بن مالک انصاری متوفای 50ق) معروف به ابن دهان بغدادی. وی لغوی، ادیب و سیبویه زمان خود بود. در بغداد متولد شد و پرورش یافت و دانش را نزد استادان آنجا فراگرفت. به اصفهان رفت و حدیث شنید و از کتابخانه عمومی (وقفی) آن شهر بهره جست؛ سپس به بغداد بازگشت و در آنجا اقامت گزید. پس از مدتی به موصل رفت و محمدبن علی بن ابی منصور ابوجعفر جمال الدین، وزیر سیف الدین غازی بن عمادالدین زنگی، مقدم او را گرامی داشت. ابن دهان آموزش فرزندانش را به عهده گرفت. در نحو آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت؛ ازجمله شرح الایضاح ابوعلی فارسی و شرح کتاب اللمع ابن جنی معروف به الغرّه، کتاب الدروس، دیگر آثار او عبارت اند از کتابی در عروض، تفسیر قرآن، زهرالریاض، النکت و الاشارات علی السنه الحیوانات، دیوان شعر، دیوان رسائل، سرقات المتنبی و جز آن. بر اثر سیل بغداد، کتاب هایش که در آن شهر به جا مانده بود، آسیب دید. خبر به او رسید کتاب هایش میان دیگر اشیا غرق شده است. کتاب های بازمانده را برایش به موصل فرستادند. به او گفتند با نوعی بخور، آنها را مرمت کند. او بر اندازه بخوری که به او توصیه شده بود افزود. بر اثر دود آن نابینا شد. در موصل ماندگار شد و در 75 سالگی درگذشت. 2

ابن عبد القوی

عبدالجباربن اسماعیل بن عبدالقوی از مبلغان و اعیان دولت فاطمیان. صلاح الدین، او را و جمعی دیگر، ازجمله هبه اللّه بن کامل و شاعر عماره یمنی را دستگیر کرد. این گروه توطئه کشتن صلاح الدین را