وی درحالی که نامه ای در دست داشت، پیش آمد. بکتمر نامه را از او گرفت. آن شخص با کاردی به شکم او زد و در دم کشته شد. آن چهار تن را گرفتند و به اعتراف واداشتند. گفتند ما از اسماعیلیه هستیم. آنان را کشتند و سوزاندند. 5

مبارک بن منقذ

ابوالمیمون، مبارک بن کامل بن علی بن مقلد بن نصربن منقذ کنانی، سیف الدوله: مجد الدین. از امیران دولت صلاحیه بود. گروهی از شاعران معروف او را ستایش کرده اند. در قلعه شیزر تولد یافت و در قاهره در 63 سالگی درگذشت. 6

مبشّر رازی

مبشّربن علی بن احمدبن عمروبن الرشید رازی بغدادی. در بغداد به دنیا آمد و تبار او از ری بود و بدانجا منسوب است. وی ریاضیدان بود و در حساب، جبر و مقابله، هندسه و علم فرایض (تقسیم ارث)، یگانه زمان خود بود و از دیگر علوم نیز بهره داشت. در دربار خلیفه عباسی ناصر لدین اللّه مقرب بود. هوش سرشاری داشت و در همه علومی که آموخته بود، اثری نگاشته بود. برای [استفاده از] او بار سفر می بستند و متهم به فساد عقیده بود. هنگامی که ملک عادل ابن ملک کامل ایوبی به قصد [تصرف] موصل حرکت کرد، خلیفه عباسی رازی را نزد او فرستاد و در نصیبین با او ملاقات کرد و در همانجا در 59 سالگی درگذشت. 7

مسعودبن مودود

ابوالفتح، عزالدین مسعودبن قطب الدین مودودبن عمادالدین زنگی بن آقسنقر برادر سیف الدین غازی حاکم موصل و فرمانده لشکر او. وقتی برادرش به سال 576ق درگذشت، به جای او امیر موصل شد و چون ملک صالح اسماعیل بن نور الدین محمود، حاکم حلب، بیمار شد، وصیت کرد پسر عمویش، عزالدین مسعود، جانشین او شود و از امیران و لشکریان برای او پیمان گرفت؛ ولی زمانی که اسماعیل در سال 577 ق درگذشت، عزالدین مسعود از ترس اینکه صلاح الدین ایوبی حلب را تصرف کند، به سرعت روانه حلب شد و در همان سال به حلب رسید و به قلعه صعود کرد و گنجینه های آن را تصرف کرد و با مادر ملک صالح اسماعیل ازدواج کرد؛ سپس فهمید نمی تواند حلب و موصل، هر دو را نگه دارد و از اقتدار صلاح الدین ترسید. پس با برادرش ابوالفتح عمادالدین زنگی (دوم) ابن مودود، حاکم سنجار، توافق کردند حلب را با سنجار معاوضه کنند و در سال 578ق
عمادالدین حلب را و مسعود سنجار را تصاحب کردند. مسعود که بیمار بود به موصل بازگشت و درگذشت. پس از او پسرش نورالدین ارسلان شاه به جایش نشست. 8

منقذ شهابی

منقذبن عمرو بن مسعودبن حسن شهابی مخزومی از امیران آل شهاب در حوران سوریه. در سال 567ق پس از درگذشت پدرش ریاست قبیله به او رسید و سلطان نورالدین محمودبن زنگی ریاست او را پذیرفت. در روزگار او، صلیبیان بر بسیاری از سرزمین شام سلطه یافتند و وادی التیم را اشغال کردند. میان او و صلیبیان جنگ های بسیاری رخ داد و در قلعه «حاصبیا» بر آنان یورش برد و فرمانده و بسیاری از صلیبیان را کشت و سرهای آنها را برای سلطان صلاح الدین ـ که پس از درگذشت نورالدین محمود به دمشق رسیده بود ـ فرستاد و صلاح الدین در جواب، او را به امارت حاصبیا و اطراف آن گماشت و برای او خلعت و هدایایی فرستاد. منقذ در حاصبیا ماندگار شد و با بنی معن ازدواج کرد. در هفتاد سالگی، درحالی که امیر بود درگذشت. 9

ناصر صلاح الدین ایوبی

ابوالمظفر یوسف بن ایوب بن شاذی بن مروان ملک ناصر صلاح الدین ایوبی از نامدارترین پادشاهان اسلام. پدر و خانواده او طایفه ای از قبیله کرد روادی، اهل روستای «دُوین»، واقع در شرق آذربایجان هستند. شاذی دو پسر داشت: ایوب و شیرکوه. پدرشان آنان را به تکریت آورد. ایوب در تکریت دارای فرزندی به نام یوسف شد و در آنجا شاذی درگذشت. ایوب در تکریت به مشاغل بسیاری پرداخت و سپس با برادرش شیرکوه به موصل رفتند و به خدمت عمادالدین زنگی حاکم موصل درآمدند و چون عمادالدین در سال 533ق بر بعلبک دست یافت، ایوب را بر آن گماشت و پس از اندک مدتی در سال 541ق عمادالدین در قلعه جعبر کشته شد و ایوب و شیرکوه به خدمت پسرش نورالدین محمود، حاکم دمشق و حلب، در آمدند و نزد او به جایگاه خوبی رسیدند و ایوب به نجم الدین، و شیرکوه به اسدالدین، و یوسف به صلاح الدین ملقب شدند. در سال 558ق صلاح الدین به همراه عمویش اسدالدین در اردویی شرکت جست که نورالدین آن را برای یاری شاوربن مجیر سعدی، وزیر عاضد خلیفه فاطمی، بر ضد رقیبش ضرغام بن عامر لخمی به مصر روانه کرد و اردو توانست مأموریت خود را انجام دهد. در آن حمله ضرغام که وزارت را از شاور گرفته بود، کشته شد و شاور به وزارت بازگشت و اسدالدین