برای این دین نصب می کردی وقتی که از دنیا رفتی والیان به آن پشت کردند». 10

پی نوشت ها:

[1] چهارشنبه اول محرم 589ق / 6 ژانویه 1193م.

[2] ابن العبری، ص414؛ اخبارالحکماء، ص154.

[3] ابن العبری، ص415؛ الاعلام، ج6، ص181.

[4] النجوم الزاهره، ج6، ص132؛ انباه الرواة، ج1، ص235.

[5] النجوم الزاهره، ج6، ص132؛ العبر، ج4، ص268؛ شذرات الذهب، ج4، ص297.

[6] وفیات الاعیان، ج4، ص144؛ الاعلام، ج6، ص151.

[7] اخبارالحکماء، ص177، تراث العرب العلمی، ص190؛ الاعلام، ج6، ص153.

[8] وفیات الاعیان، ج5، ص203؛ تاریخ ابن اثیر، ج12، ص99 102؛ العبر، ج4، ص269؛ النجوم الزاهره، ج6، ص133؛ الاعلام، ج8، ص116.

[9] خطط الشام، ج2، ص40؛ الاعلام، ج8، ص251.

[10] وفیات الاعیان، ج6، ص139 (چاپ مکتبة النهضه 1948)؛ البدایة و النهایه، ج13، ص3؛ النجوم الزاهره، ج6، ص2 62؛ تاریخ ابن اثیر، ج12، ص97 و 98؛ خطط المقریزی، ج2، ص233؛ قصه الحضارة، جزء دوم از مجلد چهارم، ص318ـ821؛ صبح الاعشی، ج3، ص432؛ موسوعه المعرفة، ج5 و 6، ص848؛ الاعلام، ج9، ص291.

590 ق / 1193 ـ 1194م1

رویدادها

ادامه درگیری میان پسران صلاح الدین: ملک عزیز عثمان، برای بار دوم تلاش می کند دمشق را از چنگ برادر خود ملک افضل نورالدین درآورد.

ملک عادل، عموی ملک عزیز، و ملک ظاهر غازی برادرش میان آن دو مصالحه می کنند که دمشق و طبریه چون قبل، به دست افضل باشد و جبله و لاذقیه به عزیز عثمان داده شود و خطبه و سکه به نام او باشد.

دولت سلاجقه روم: رکن الدین سلیمان شاه دوم پسر قلیچ ارسلان دوم حکومت را از برادرش غیاث الدین کیخسرو می گیرد و در مدت هشت سال سلطنتش، یکپارچگی و نظم را به مملکت باز می گرداند.

صقلیه: هنری ششم، امپراتور آلمان پسر فردریک اول (بار باروس)، پالرمو را می گیرد و به عنوان پادشاه صقلیه تاجگذاری می کند و چون در سال 1197م درگذشت، پسرش، فردریک دوم که از همسرش کنستانس شاهزاده صقلیه بود، به جایش نشست.

درگذشتگان

ابوالخیر قزوینی؛

امام شاطبی؛

بیّاسی؛

شریف کحال؛

طغرل بیگ ارسلان.

ابوالخیر قزوینی

ابوالخیر، احمدبن اسماعیل بن یوسف قزوینی. زادگاه و محل درگذشتش قزوین بود. شافعی مذهب و عالم به تفسیر و فقه بود. مدتی در بغداد اقامت گزید و در مدرسه نظامیه تدریس کرد و به مکتب اشعری متمایل شد که موجب فتنه گشت. روز عاشورا [برای تدریس] بر منبر نشست که به او گفتند: معاویه بن ابوسفیان را لعن کن و او گفت وی پیشوایی مجتهد بود که [در این هنگام] او را سنگسار کردند؛ به گونه ای که نزدیک بود کشته شود و از منبر فرو افتاد. فتوا به تعزیر او داده شد، بیست تازیانه خورد و از بغداد او را به قزوین فرستادند و در 78 سالگی درگذشت. 2

امام شاطبی

ابومحمد، قاسم بن فیره3 بن احمد شاطبی رعینی (منسوب به ذورعین یکی از پادشاهان یمن). در شهر شاطبه از شهرهای اندلس به دنیا آمد و بدانجا منسوب شد و نزد دانشمندان آن شهر آموزش دید؛ سپس به بلنسیه رفت و از استادان آن بهره برد و به مصر سفر کرد و مقیم قاهره شد. القاضی الفاضل او را به عنوان مدرس در مدرسه ای که خود تأسیس کرده بود منصوب کرد و وی قرائت، فقه و نحو درس می داد. او قاری و فقیه بود و شهرتش به تألیفاتش می باشد. مهم ترین تألیف او قصیده ای است در فن قرائت های قرآن کریم، معروف به حرزالامانی که مرجع قرّاء و قاریان است و 1173 بیت است. کتاب ها و رساله های دیگر او عبارت است از: کتاب الوقوف یعنی جاهایی که در قرآن وقف لازم یا ممنوع یا جایز یا خوب است، تفسیرالقرآن، رساله ای در طبقات المفسرین، رساله ای در اعجازالقرآن، رساله ای در طبقات القرّاء و جز اینها. وی در 52 سالگی درگذشت. 4

بیّاسی

ابوزکریا، یحیی بن اسماعیل بیّاسی اندلسی، در شهر بیاسه واقع در اندلس به دنیا آمد و به مشرق سفر کرد و بیشتر عمر خود را در مصر و سوریه به سر برد. وی طبیب، ریاضیدان و موسیقیدان ماهری بود. در دربار صلاح الدین ایوبی به پزشکی پرداخت و با خط خود بسیاری از کتاب های پزشکی را نوشت. آخر عمر خود را در دمشق به سر برد و در آنجا درگذشت. 5