436. 4 ـ تاریخ التراث العربی 2/2/236. 5 ـ الموشح 436. 6 ـ الفهرست (الندیم) 189.*

دیگر منابع: المزهر 1/325 لغت نامه دهخدا 1/348 الاغانی 9/222.

غالب ـ منقری (در عصر امام صادق(علیه السلام))

غالب بن عثمان منقری کوفی سمّال سمّاک.

اهل کوفه و از موالی قبیله بنومنقر یا آل اعین بود و بدین جهت او را منقری خوانده اند.1 او از اصحاب امام صادق(علیه السلام)بود2 و از آن حضرت روایت نقل کرده است.3 از افرادی مانند بشیر دهان،4 عمار بن ابی عنبسه5 و روح بن عبدالرحیم6 هم روایت نقل کرده است. روایتگرانی مانند حسن بن علی بن فضال7 و حجال8 از ایشان روایت نقل کرده اند. او روایتگری امامی، ثقه و مورد اعتماد بود.9 از او کتاب الحدیث بر جای مانده10 که گروهی آن را روایت کرده اند.11 از اطلاعاتی که برخی از رجال نویسان مانند علامه و اردبیلی به دست داده اند، چنین برمی آید که وی را با غالب بن عثمان واقفی، از اصحاب امام کاظم(علیه السلام) متحد دانسته اند.12

پی نوشت ها

[1] ـ رجال النجاشی 2/166.
[2] ــ رجال الطوسی 269.
[3] ــ رجال النجاشی 2/166.
[4] ــ جامع الرواة 1/657.
[5] ــ اختیار معرفة الرجال 364. 6 ـ جامع الرواة 1/657.
[7] ــ الفهرست (طوسی) 123.
[8] ــ جامع الرواة 1/657.
[9] ــ رجال النجاشی 2/166.
[10] ــ الذریعه 6/356.
[11] ــ تنقیح المقال 2/365.
[12] ــ خلاصة الاقوال 246 جامع الرواة 1/657.

دیگر منابع: معجم رجال الحدیث 13/222 مستدرکات علم رجال الحدیث 6/182 قاموس الرجال 7/287 منهج المقال 256 معالم العلماء90 رجال ابن داود 269.

غالب ـ همدانی (88 ـ 166هـ )

ابوسلمه غالب بن عثمان همدانی زیدی مشاعری.

ابوسلمه به سال 88هـ متولد شد. وی اهل کوفه و از اصحاب امام صادق(علیه السلام) به شمار می رفت1 و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.2 علاوه بر نقل حدیث، دارای ذوق شعری نیز بوده و اشعاری سروده است.3 گویند که شاعری زیدی مذهب بود و احادیث بسیاری داشت که در یک مجموعه گردآوری شده است.4 سروده های او نیز به بیست ورقه می رسد.5 ابوسلمه سرانجام پس از 78 سال عمر در سال 166هـ درگذشت.6

پی نوشت ها

[1] ـ رجال الطوسی 269.
[2] ــ رجال النجاشی 2/166 خلاصة الاقوال 246.
[3] ــ رجال النجاشی 2/166 رجال الطوسی 269.
[4] ــ رجال النجاشی 2/166 جامع الرواة 1/657.
[5] ــ الفهرست (الندیم) 185.
[6] ــ رجال الطوسی 269.*

دیگر منابع: مجمع الرجال 5/2 معجم رجال الحدیث 13/222 رجال ابن داود 269 نقد الرجال 263 طرائف المقال 1/556 دائرة المعارف الشیعیة العامه 14/8 .

غبار العسکرمروان ـ اصغر غلام خلیلاحمد ـ غلام خلیل غَنَویّه سَدوسیعبیدالله ـ سدوسی غیاث ـ تغلبی (19 ـ 90هـ )

ابومالک غیاث بن صلت بن طارقة تغلبی، معروف به اخطل.

در سال 19هـ 1 در حیره، مکانی بین کوفه و نجف متولد شد. وی از قبیله بنی تغلب بود که پیش از اسلام در عراق پراکنده بودند. او همچون بیشتر تغلبیان پیرو دین مسیحیت بود و با اینکه معاشرت زیادی با مسلمانان داشت، تا هنگام مرگ بر دین خود باقی ماند.2 اخطل به معنای سفیه، لقبی بود که یکی از شاعران تغلبی به نام کعب بن جعیل بر او نهاده بود.3 همچنین او به دَوْبل و ذوالصلیب شهرت داشت.4 اخطل از شاعران معروف زمان خود بود و با جریر و فرزدق در یک طبقه و همطراز بودند و یکدیگر را هجو می نمودند.5 به گفته ابن خلکان، تمام علما در اینکه بین شاعران دوران اسلامی کسی به مثل جریر، فرزدق و اخطل وجود ندارد، اتفاق نظر دارند6 و حتی برخی او را در شعر بر فرزدق و جریر مقدم می دارند.7 اخطل در آغاز با ستایش اشراف و بزرگان کوفه و بصره اموالی به دست آورد و سپس به دمشق رفت8 و به مدح معاویه، یزید و حاکمان بنی مروان پرداخت.9 او بارها برای دیدار برخی از حکام به دمشق سفر کرد و به خاطر ستایش خلفای بنی امیه و والیان و عمّال آنان، از شأن و منزلت خاصی برخوردار شد و به حدی سرسپرده دستگاه بنی امیه بود. آن هنگام که کعب بن جعیل از شاعران بنی امیه از دستور یزید بن معاویه