در نیمه نخست سده چهارم هجری بوده؛ اما خود را از معتزله وانمود می کرده است. چون با الندیم (م. 380ق) انس داشته، موجب معرفی او و آثارش از سوی الندیم شده است. کتاب های او عبارت اند از: المرشد در فقه، الجامع در اصول فقه، الرد علی المخالفین در فقه، تذکره الغریب در فقه، التبصر للمتعلمین، الاحتجاج علی المخالفین، الرد علی من قال بالمتعه، نقض کتاب ابن الراوندی در باب امامت، الناسخ والمنسوخ، الدعاء، الاذکار والتحکیم، السنة والجماعه، الامامه، تحریم السکر، الناکثین، و الایمان والنذور. 1 ازآنجاکه الندیم در سال 340 هجری بردعی را دیده و از درگذشت او نیز خبر نداده، 2 به دست می آید که باید سال ها پس از آن و شاید پس از الندیم از دنیا رفته باشد.

پی نوشت ها

[1] ـ الفهرست (الندیم) 295. 2 ـ الفهرست (الندیم) 295.

دیگر منابع: هدیه العارفین 2 / 40؛ الاعلام 6 / 224؛ معجم المؤلفین 10 / 202.

محمد غفوری

محمد ـ بردعی

محمد ـ بردعی (م. 348ق)

ابوالحسن محمدبن احمد بن علی بن اسد بردعی اسدی ملقب به ابن حراره

گویا اصل وی از آذربایجان بوده و چون بردعه از شهرهای آنجاست، 1 او را بردعی گفته اند. او از حامدبن شعیب، ابوالقاسم بغوی، عبداللّه بن وهب دینوری و دیگران حدیث شنید. حسن بن جعفر طیّبی، از او روایت کرده است. نقل کرده اند که وی در قزوین و ری، سی هزار حدیث از حفظ و بدون مراجعه به کتاب، گزارش می کرد. 2 کتاب الامالی فی الحدیث اثر اوست. 3 وی به عراق، مصر و شام سفر کرد و سپس به قزوین آمد و در سال 348 در آن شهر از دنیا رفت. 4

پی نوشت ها

1ـ شذرات الذهب 2 / 379. 2 ـ تذکره الحفاظ 3 / 971. 3ـ کشف الظنون 6 / 43. 4 ـ سیر اعلام النبلاء 16 / 233 ـ 234.

عبدالرحمان انصاری

محمد ـ برنکانی

محمد ـ برنکانی (219 ـ 319ق)

ابوعبداللّه محمدبن احمدبن سهل برنکانی بصری

او سال 219 هجری به دنیا آمد. وی همنشین اسماعیل بود و فقه و حدیث را نزد او آموخت. از اسماعیل، احمدبن عبده،
محمدبن أبی صفوان، ابی حاتم، ابی زرعه الرازیین و عبداللّه بن شبیب مصری روایت کرد. قشیری و تُستری در فقه شاگرد او بودند و از وی روایت کرده اند. رجال نویسان اهل سنّت، او را مصاحب قاضی ابوالفرج، قاضی فارس و بصره، و از فقیهان و محدثان مالکی معرفی کرده اند. او سال 319 هجری از دنیا رفت. اثر او کتابی بزرگ درباره فضائل مالک می باشد. 1

پی نوشت ها

[1] ـ الدیباج المذهب 340.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 8 / 268؛ شجرة النورالزکیه 1 / 78.

احسان آذرکمند

محمد ـ بِرْیَلّی

محمد ـ بِرْیَلّی (م. 400ق)

ابوعبداللّه محمدبن عیسی بریلی اندلسی مغربی

یاقوت حموی او منسوب به « بِرْیَلّ » ـ شهری در اندلس ـ می داند؛ ولی در اصل از مردمان نواحی تطیله در اندلس بود. او زمانی به مشرق زمین سفر کرد و در آنجا حدیث آموخت و سرانجام در سال 400 هجری در منطقه ای به نام عقبه البقر کشته شد. 1 از بریلی تألیفی به نام وقوف النبی صلی الله علیه و آلهفی القرآن بر جای مانده است. 2

پی نوشت ها

[1] ـ معجم البلدان 1 / 407. 2 ـ هدیه العارفین 2 / 58.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 11 / 103.

اسماعیل اسماعیلی

محمد ـ بزار

محمد ـ بزار (263 ـ 345ق)

ابوبکر محمدبن عباس بن نجیح بزار (بزاز) بغدادی معروف به ابن نجیح

وی در سال 263 هجری در بغداد به دنیا آمد و پس از رسیدن به سن رشد، از محضر استادانی چون یحیی بن ابی طالب، محمدبن فرج ازرق و ابوقلابه عبدالملک رقاشی بهره برد و ابوالحسن رزقویه، ابوالحسین بن فضل قطاه و ابوعلی بن شاذان از وی حدیث آموختند. او که محدثی مورد اعتماد توصیف شده، در سال 345 هجری درگذشت. 1 کتابی حدیثی در دو جلد تألیف کرده است. 2 در برخی منابع، اثری با عنوان الفوائد به او نسبت داده اند3 که شاید همین کتاب حدیثی باشد.