امیرالمؤمنین علیه السلام، من القرآن، طرق الحدیث المروی فی الصحابی، فضل اللّه لعتق. 25 آقابزرگ آن را فضل اللّه لعقیق نامیده است. 26

پی نوشت ها

[1] ـ لسان المیزان 2 / 194. 2 ـ عمدة الطالب 390. 3 ـ رجال نجاشی 1 / 184. 4 ـ لسان المیزان 2 / 194. 5 ـ رجال نجاشی 1 / 184. 6ـ رجال ابن داود 438. 7 ـ خلاصة الاقوال 44. 8 ـ تنقیح المقال 1 / 268 - 269. 9 ـ جامع احادیث الشیعه 20 / 19. 10 ـ دلائل الامامه 79، 149 و 151. 1
[1] ـ الاستبصار 4 / 341. 12 ـ الغیبة (طوسی) 175، 389 و 468. 13ـ ریاض العلماء 1 / 152؛ اعیان الشیعه 5 / 13 و 14. 14 ـ الامان من اخطار الاسفار و الازمان 118. 15 ـ الفهرست (طوسی) 271 و 307؛ الغیبة 175 و 389. 16 ـ رجال نجاشی 1 / 184 و 2 / 97. 17 ـ دلائل الامامه 34. 18 ـ الامان من اخطار الاسفار و الازمان 118. 19 ـ ریاض العلماء 1 / 152. 20 ـ عمدة الطالب 390. 2
[1] ـ المجدی 229. 22 ـ الفصول المختاره 125. 23 ـ المجدی 229. 24 ـ لسان المیزان 2 / 194. 25 ـ رجال نجاشی 1 / 184. 26 ـ الذریعه 16 / 270.

دیگر منابع: رجال طوسی 502 و 503؛ الفخری فی انساب الطالبیین 166؛ تهذیب الانساب 268؛ حاوی الاقوال 3 / 368؛ منتهی المقال 2 / 360 و 361؛ تهذیب المقال 1 / 49؛ طرائف المقال 1 / 134؛ جامع الرواة 86؛ جامع الرواة 1 / 190؛ قاموس الرجال 3 / 129 و 130؛ معجم رجال الحدیث 4 / 284 و 5 / 83؛ مستدرکات علم رجال الحدیث 2 / 345 و 346؛ مشایخ الثقات 22؛ الذریعه 7 / 165، 15 / 162 و 21 / 28.

سیدمحمدحسین میرعبداللّه للهی

حسن ـ مَعَرّی

حسن ـ مَعَرّی (388 ـ 457ه)

ابوالفتح حسن بن عبداللّه بن احمد معرّی سلمی حلبی ملقب به ابن ابی الحصینه.

او در سال 388ه در معره النعمان (از شهرهای سوریه) به دنیا آمد و رشد یافت؛ 1 سپس به دمشق رفت و به تحصیل پرداخت و به مراتبی از فضل و دانش رسید. او که ادیب و شاعری چیره دست و صاحب قصایدی زیبا بود، به حلب مهاجرت کرد. پس از اقامت در آنجا به مدح خاندان بنی مرداس که حاکم بر حلب بودند پرداخت و بدین سبب به آنها نزدیک گردید و صاحب ریاست و ثروت فراوان شد؛ سپس امیرتاج الدوله مرداس حاکم حلب وی را به نمایندگی از سوی خود، به جانب المستنصر عبیدی حاکم فاطمی فرستاد. معرّی مستنصر را در ضمن قصیده ای طولانی مدح کرد. حاکم مصر به وی وعده امارت دارد. در سال 451ه پس از مدحی دیگر، سند امارت وی را به او اعطا
نمود. 2 مذهب وی معلوم نیست؛ ولی به دلیل سرودن قصیده ای در وصف فرزندان حضرت فاطمه علیهاالسلام می توان او را از دوستداران اهل بیت علیهم السلامشمرد. 3 دیوان شعر اثر وی می باشد. معری در سال 457ه در حلب از دنیا رفت. 4

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 2 / 196. 2 ـ معجم الادباء 10 / 90. 3 ـ اعیان الشیعه 6 / 66. 4 ـ تاریخ مدینة دمشق 13 / 120 - 122.

دیگر منابع: تهذیب تاریخ دمشق 4 / 190؛ وفیات الاعیان 4 / 441؛ فوات الوفیات 1 / 332؛ الوافی بالوفیات 12 / 82؛ معجم الادباء 10 / 90؛ بغیة الطلب فی تاریخ حلب 5 / 2417؛ ایضاح المکنون 1 / 484؛ معجم المؤلفین 3 / 237.

سیدمحمد علوی

حسن ـ نوبختی

حسن ـ نوبختی (320 ـ 403ه)

ابومحمد حسن بن حسین بن علی بن عباس نوبختی کاتب.

وی یکی از افراد خاندان بنی نوبخت بود که در سال 320ه در بغداد به دنیا آمد. از جمله شیعیانی بود که متهم به گرایش به اعتزال شده است. 1 هرچند احادیث بسیار کمی دارد، 2 ازآنجاکه فردی صادق و راستگو بوده، تمام شنیده ها و روایاتش صحیح می باشند. 3 همچنین فردی کاتب نیز بوده و قسمتی از اشعار ابونواس را روایت نموده است. 4 ابوالحسن محمدبن سلیمان بصری، 5 ابوعبداللّه حسن بن اسماعیل محاملی، ابوالعباس ضبعی نحوی، علی بن هارون بن یحیی منجم و ابوالحسن علی بن اسماعیل نوبختی از استادان وی به شمار می آیند. 6 افرادی چون ابوبکر برقانی، ابوالقاسم ازهری، ابوالفرج طناجیری، ابوالقاسم بن خلال، ابوالقاسم تنوخی و ابوطاهر محمدبن علی بن محمدبن عبداللّه از جمله شاگردان و راویان وی محسوب می شوند. 7 استادش ابن مبشر واسطی به او توجه بسیاری داشت و او را در کنار خود می نشاند تا حدیث بشنود. 8 نوبختی، ابوالفرج اصفهانی را فردی کذاب می داند و درباره او می گوید: ابوالفرج کتب بسیاری را از بازار خریده بود و تمام روایاتش از این کتاب ها بود. 9 وی در ذی القعده سال 403 وفات یافت. 10 کتاب های مختصر الکون و الفساد لارسطاطالیس، الرد علی اصحاب التناسخ، الآراء والدیانات، الاحتجاج لعمربن عباد، الامامه که ناتمام ماند، التوحید، نقض کتاب ابی عیسی فی الغریب المشرقی آثار وی می باشد. 11