بزرگ اسلامی 6 / 179. 40 ـ وفیات الأعیان 2 / 172 و 177. 4
[1] ـ الوافی بالوفیات 12 / 443. 42 ـ معجم الادباء 10 / 82 ـ 90؛ الوافی بالوفیات 12 / 446 ـ 446؛ اعیان الشیعه 6 / 114 ـ 116. 43 ـ دمیة القصر 1 / 119. 44 ـ الأعلام 2 / 245. 45 ـ معجم الادباء 18 / 104. 46 ـ کشف الظنون 2 / 1441. 47 ـ الذخیره 4 / 239 ـ 259. 48 ـ طبقات المفسرین (داوودی) 1 / 156. 49 ـ دایرة المعارف بزرگ اسلامی 6 / 179. 50 ـ الشیعه و فنون الإسلام 91. 5
[1] ـ الذریعه 10 / 158.

دیگر منابع: تاریخ ابن خلدون 3 / 550؛ المستفاد من ذیل تاریخ بغداد110؛ تاریخ الاسلام 28 / 440؛ تاریخ ابن الوردی 1 / 327؛ المختصر فی اخبار البشر 2 / 155؛ البدایة و النهایه 12 / 23؛ مرآة الجنان 3 / 25؛ العبر 2 / 235؛ النجوم الزاهره 4 / 266؛ شذرات الذهب 3 / 210؛ معجم البلدان 5 / 177؛ معجم المفسرین 1 / 156؛ معجم رجال الحدیث 6 / 44؛ حلاصة الاقوال 53؛ جامع الرواة 1 / 248؛ جامع الرواة 108؛ تنقیح المقال 1 / 338؛ مجمع الرجال 2 / 189؛ مصفی المقال150؛ امل الآمل 2 / 97 و 98؛ روضات الجنات 3 / 166 و 167؛ هدیة العارفین 1 / 308؛ معجم المؤلفین 4 / 30؛ کشف الحجب و الاستار 31، 58 و 132.

سیدمحمدحسین میرعبداللّه للهی

حسین ـ مؤدب

حسین ـ مؤدب (حیات 499ه)

ابوعبداللّه حسین بن حسن بن حسین مؤدب قمی.

از علما و فقهای شیعه و فردی صالح به شمار می رفت. محمدبن علی بن احمدبن بندار از جمله شاگردان او محسوب می شود. او خطی زیبا داشت و نهج البلاغه را در تاریخ 499ه کتابت نمود و آن را بر شاگردش ابن بندار خواند و او نیز نوشت. اثر او اجازه ای است که بر ابن بندار داده است. 1 جعفر دوریستی (زنده در 474ه) از استادان و قطب الدین راوندی (م571ه) شاگرد دیگر مؤدب است. 2 تاریخ وفات او مشخص نیست، ولی در سال 499ه زنده بوده است.

پی نوشت ها

[1] ـ ریاض العلماء 2 / 43 و 49 و 32. 2 ـ قصص الانبیاء 123.

دیگر منابع: طبقات اعلام الشیعه 2 / 61 و 82؛ اعیان الشیعه 5 / 473؛ الذریعه 1 / 179.

محمود هیئتی

حسین ـ نظنزی

حسین ـ نظنزی (م497ه)

ابوعبداللّه حسین بن ابراهیم بن احمد اصفهانی نطنزی ملقب به ذواللسانین.

وی اهل اصفهان و ساکن محله آذرویه در جوباره بود. 1 از جوانی
به تحصیل علم صرف و نحو پرداخت2 و از محضر استادانی مانند ابوبکر محمدبن عبداللّه ضبی، ابوذر محمدبن ابراهیم صالحانی و ابوالفضل عبداللّه لرحمن بن احمد رازی بهره برد. 3 ذواللسانین از اهل سنت و فردی ادیب، شاعر، 4 لغت شناس5 و از پیشوایان دانش صرف و نحو بود. 6 اشعاری زیبا می سرود و در سرودن شعر دقت بسیار داشت و عمر خویش را در راه تعلیم و تعلم صرف می کرد. افرادی چون محمدبن علی نطنزی (نوه ابوعبداللّه) و احمدبن مؤذن ادیب از شاگردان وی بودند. او دارای مؤلف سه کتاب الخلاص، 7 دستور الادب8 و دیوان شعر می باشد. 9 سرانجام وی در ماه محرم 497 یا 499 درگذشت. 10

پی نوشت ها

[1] ـ الانساب 5 / 505. 2 ـ انباه الرواة 1 / 320. 3 ـ الانساب 5 / 505. 4 ـ همان. 5 ـ معجم المؤلفین 3 / 306. 6 ـ وافی بالوفیات 12 / 319. 7 ـ الانساب 5 / 505. 8 ـ هدیة العارفین 1 / 311. 9 ـ الذریعه 9 / 131. 10 ـ الانساب 5 / 505.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 34 / 254؛ الاعلام 2 / 229؛ لغت نامه دهخدا 6 / 7967؛ کشف الظنون 1 / 754؛ تاریخ ادبیات در ایران 2 / 318؛ معجم البلدان 5 / 292؛ اللباب 3 / 315؛ بغیة الوعاة 1 / 528.

محمود هیئتی

حسین ـ واسطی

حسین ـ واسطی (م پیش از 420ه)

ابوعبداللّه حسین بن عبیداللّه بن علی واسطی.

فقیه و دانشمند شیعه امامیه، اهل واسط عراق و معاصر سید مرتضی (م436ه) و از شاگردان هارون بن موسی تلعکبری (م385ه) در علم حدیث بوده است. 1 محمدبن علی بن عثمان کراجکی (م449ه) از شاگردان او بوده و از او روایت کرده است. واسطی چند کتاب داشته است که یکی النقض علی من اظهر الخلاف لاهل بیت النبی صلی الله علیه و آله می باشد. ابن طاووس در رساله ای که با عنوان غیاث سلطان الوری لسکان الثری نوشته، از کتاب واسطی روایت کرده است. 2 ابن حجر عسقلانی، واسطی را از علما و رؤسای شیعه دانسته و می نویسد او با شیخ مفید (م413ه) همدرس بوده و قبل از سال 420ه از دنیا رفته است. 3

پی نوشت ها

[1] ـ ریاض العلماء 2 / 136. 2 ـ طبقات اعلام الشیعه 2 / 64. 3 ـ لسان المیزان 2 / 298.