مصر (ابوعمر کندی) 176. 1
[1] ـ تاریخ ابن خلدون 4 / 70 و 71. 12 ـ وفیات الاعیان 5 / 422. 13 ـ حسن المحاضره 2 / 127 و 128؛ أخبار قضاة مصر 176 و 177. 14 ـ تاریخ مدینة دمشق 6 / 451 و 57 / 94. 15 ـ الذریعه 26 / 106. 16 ـ البدایة و النهایه 10 / 303. 17 ـ نهایة الارب فی فنون الادب 32 / 271. 18 ـ البدایة و النهایه 11 / 355.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 27 / 190 و 28 / 43؛ نهایة الارب فی فنون الادب 28 / 202؛ الوافی بالوفیات 5 / 132؛ البیان المغرب 1 / 259؛ اتعاظ الحنفاء 2 / 86 و 87.

محمد غفوری

عبداللّه لعزیز ـ نمیری

عبداللّه لعزیز ـ نمیری (م حدود 485ه)

ابوالاصبغ عبداللّه لعزیزبن محمدبن ارقم نمیری.

او اهل وادی آش بوده و در مریه سکونت داشت. او به دلیل دانش بیشتر به اطراف و اکناف از جمله غرناطه رفت و از ابوالفتوح جرجانی بهره علمی برد؛ سپس به قرطبه رفته ادبیات را از ابوالقاسم افلیلی فرا گرفت. او از علمای ادب، شاعر1 و نویسنده ای توانا و زبردست بود که در نقد شعر و صناعت شعری توانایی داشت و در این فن به درجه اعلی نایل شد. 2 او چندین رساله کوچک نوشت که مجموع آنها را به نام عقاب المتّسور نامید. او در روزگار اقبال الدوله علی بن مجاهد برای مدتی در دانیه اقامت گزید؛ سپس به دربار معتصم محمدبن صمادح روی آورد و یکی از اصحاب خاص و افراد مورد توجه معتصم قرار گرفت3 تا اینکه به مقام وزارت رسید. 4 برخی سال وفات او را حدود 485ه دانسته و کتابهای الانوار فی ضروب من الاشعار و الاحدق را از او دانسته اند. 5

پی نوشت ها

[1] ـ التکملة لکتاب الصله 3 / 87. 2 ـ الذخیرة فی محاسن اهل الجزیره 3 / 1 / 360. 3 ـ التکلمة لکتاب الصله 3 / 87. 4 ـ الذخیره فی محاسن اهل الجزیره 103 / 360. 5 ـ الاعلام 4 / 25.

دیگر منابع: نفح الطیب 3 / 498؛ معجم المؤلفین 5 / 258.

عبداللّه لعلی باقری

عبداللّه لغنی ـ ازدی

عبداللّه لغنی ـ ازدی (332 - 410 و اندی)

ابومحمد عبداللّه لغنی سعیدبن علی بن سعید ازدی مصری عامری.

وی در سال 3321 در مصر زاده شد2 و از دانشمندان برجسته علم حدیث و انساب بود. 3 از بزرگانی چون عثمان بن محمد
سمرقندی4 و دارقطنی5 حدیث شنیده و روایت کرده است. زمانی نیز در پی کسب علم و استماع حدیث به شام مسافرت کرد و از استادانی چون ابوسلیمان بن زبر و میانجی بهره برده است. 6 ازدی از جمله حافظان مصری است که تصنیفات معروفی نیز دارد7 و سرآمد نسب شناسان و محدثان عصر خویش بود. 8 گویند بین أزدی و ابواسامه جناده لغوی و ابوعلی انطاکی مودت بسیار بود؛ ولی هنگامی که آن دو به دست الحاکم فاطمی به قتل رسیدند، أزدی از ترس پنهان گشته و مدتی در خفا به سر می برد. 9 کسانی چون محمدبن علی صوری و رشأبن نظیف از ازدی روایت کرده اند. 10 وی دارای کتاب های مشتبه النسبه، المؤتلف و المختلف، 11 الغوامض، المتوارین و آداب المحدثین12 بوده است. وی سرانجام اندکی پس از سال 410ه در مصر درگذشت. 13 در تاریخ وفات او اختلاف است. 14

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ مدینة دمشق 36 / 396. 2 ـ الاعلام 4 / 33. 3 ـ المنتظم 15 / 130. 4 ـ تاریخ مدینة دمشق 36 / 395. 5 ـ تاریخ التراث العربی 1 / 1 / 460. 6 ـ تذکرة الحفاظ 3 / 1048. 7 ـ الاکمال 3 / 85. 8 ـ تاریخ الاسلام 28 / 190. 9 ـ وفیات الاعیان 3 / 223. 10 ـ تاریخ مدینه دمشق 36 / 395. 1
[1] ـ وفیات الاعیان 3 / 223. 12 ـ هدیة العارفین 1 / 589. 13 ـ الانساب 1 / 120. 14 ـ الفوائد العوالی 11.

دیگر منابع: العبر 2 / 216؛ النجوم الزاهره 4 / 244؛ حسن المحاضره 1 / 304؛ المختصر فی اخبار البشر 2 / 150؛ معجم المؤلفین 5 / 273.

اسماعیل اسماعیلی

عبداللّه لقاهر ـ بغدادی

عبداللّه لقاهر ـ بغدادی (م427ه)

ابومنصور عبداللّه لقاهربن طاهربن محمد تمیمی بغدادی نیشابوری.

وی در بغداد زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی خود را در بغداد سپری کرد؛ 1 سپس زادگاه اصلی خویش را ترک گفته، به همراه پدرش عازم خراسان و نیشابور گردید2 و در آن سرزمین مسکن گزید. 3 وی از فقها مشهور شافعی بود. 4 فقه را از فقها و دانشمندان نیشابور فرا گرفت. 5 از جمله استادان او ابواسحاق اسفراینی، 6 ابوعمروبن نجید و محمدبن جعفرمطر می باشند که از ایشان روایاتی شنیده و نقل کرده است. 7 وی که نخست فردی ثروتمند و متمول بود، تمام داراییهای خویش را در راه علم صرف کرده و سرانجام تهیدست گشت. گفته اند: ابومنصور در هفده نوع علم تحصیل کرده و مهارت