دیگران حدیث آموخت. ابن غربالی سرپرستی پلیس قرطبه را نیز برعهده داشت. دو کتاب الانواء، مختصر البیان و التبیّن جاحظ آثار وی می باشد. سرانجام عبداللّه سال 403ه بر اثر یورش بربرها به شهر قرطبه به قتل رسید و جسدش پس از گذشت سه روز بدون غسل و کفن و نماز در مقبره أُمّ سلمه به خاک سپرده شد. 1

پی نوشت ها

[1] ـ التکملة لکتاب الصله 2 / 238.

دیگر منابع: الاعلام 4 / 79؛ فرهنگ زندگی نامه ها 554؛ معجم المؤلفین 6 / 44.

سیدمحمد علوی

عبداللّه ـ ازدی

عبداللّه ـ ازدی (م 456ه)

ابومحمد عبداللّه بن محمدبن ذهبی ازدی اندلسی معروف به ابن ذهبی.

طبیب، حکیم، فیلسوف و منجم اندلسی1 که همت خود را بیشتر در علم پزشکی و مطالعه کتاب های فلسفی مصروف داشته و در صنعت کیمیاگری و مطالعه و تحقیق اطراف آن برای رسیدن به نتیجه، مجدانه تلاش می کرد. وی سرانجام در جمادی الآخر 456ه در بلنسیه (والنسیا) چشم از جهان فرو بست. 2 اثر او مقاله ای در مورد مغذی نبودن آب است. 3 بیش از این اطلاعی از او به دست نیامد.

پی نوشت ها

1ـ مطرح الانظار 57 و 58. 2ـ طبقات الامم 107. 3 ـ عیون الانباء 497.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 30 / 396؛ الوافی بالوفیات 17 / 542؛ الطب و الأطباء فی الاندلس الاسلامیه 1 / 51؛ معجم المؤلفین 6 / 109؛ لغت نامه دهخدا 1 / 276.

سیدمحمدحسین میرعبداللّه للهی

عبداللّه ـ استرآبادی

عبداللّه ـ استرآبادی (405ه)

ابوسعید عبداللّه بن محمدبن محمد استرآبادی ادریسی.

وی در اصل از استرآباد بود، 1 ولی در سمرقند اقامت داشت. عبداللّه را از مورخان و محدثان آن دیار ذکر کرده اند. تاریخ سمرقند اثر او می باشد. 2 استرآبادی سرانجام در سال 405ه از دنیا رفت. 3

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 4 / 121. 2 ـ الکامل فی التاریخ 9 / 252. 3 ـ الاعلام 4 / 121.

دیگر منابع: لغت نامه دهخدا 9 / 13869؛ معجم المؤلفین 6 / 140.

محمدجعفر مرادی

عبداللّه ـ

اسلمیعبداللّه ـ اسلمی (م بعد 420ه)

ابومحمد عبداللّه بن محمدبن عیسی اسلمی اندلسی مشهور به ابن اسلمی (ابن اسلمیه).

وی از اهالی شهر فَرَجْ در اندلس بود. در تاریخ تولدش اختلاف وجود دارد. حسن بن رشیق را از استادان اجازه او شمرده اند و از وی نیز روایت کرده است. او در شهر فرج از ابوالحسن علی بن معاویه بن مصلح، ابوعبداللّه محمدبن مسعده و در قرطبه از ابوجعفربن عون ا و ابوعبداللّه بن مفرج کافی و دیگران روایت کرده است. ابوعبداللّه بن شق اللیل و ابوعبداللّه یونس از او روایت کرده اند. رجال نویسان وی را فقیه، صاحب نظر در ادبیات عرب و لغت و مردی باوقار، بانزاهت نفس و اهل حفظ و تیزهوش توصیف کرده و او را ستوده اند. مرگ اسلمی را پس از سال 420 نوشته اند. او کتاب الواضح زبیدی را شرح کرد، اما قبل از اتمام آن جان سپرد. 1 دیگر آثارش عبارت اند از: تفقیة الطالبین، الارشاد الی اصابة الصواب، کلام فی الاعتقادات، تنبیة المریدین المخدوعین و کتابی در اصول نحو. 2

پی نوشت ها

[1] ـ کتاب الصله 1 / 260؛ التکمله لکتاب الصله 2 / 240. 2 ـ کتاب الصله 1 / 260؛ معجم المؤلفین 6 / 135.

دیگر منابع: انباه الرواة 2 / 127؛ تاریخ الاسلام 28 / 114؛ الوافی بالوفیات 17 / 537؛ بغیة الوعاة 2 / 59؛ الاعلام 4 / 121؛ روضات الجنات 5 / 102؛ دایرة المعارف الشیعة العامه 12 / 379.

محمدجعفر مرادی

عبداللّه ـ اشبیلی

عبداللّه ـ اشبیلی (407 ـ 497ه)

ابومحمد عبداللّه بن اسماعیل بن محمدبن خزرج لَخْمی اشبیلی، معروف به ابن خزرج.

در سال 407ه در اشبیلیه از شهرهای بزرگ اندلس زاده شد. او که از فقیهان مالکی و محدثی معروف بود، عنایت و علاقه خاصی به فراگیری علم و جمع آوری آن داشت. از کسانی چون پدرش، ابوعبداللّه باجی و ابوالفتوح جرجانی بهره گرفته و روایت کرده است. به گفته خویش از بیش از 265 استاد بهره علمی برده و علومی را آموخته است. 1 اشبیلی افزون بر تخصص و مهارتی که در علم حدیث داشت، در فقه نیز صاحب نظر بود و در بسیاری از موارد مشاور فقهی افراد بود؛ 2 به علاوه در تاریخ نیز دارای اطلاعاتی بوده است. 3