نوشت و در نوزدهم رمضان 404 درگذشت. 1 نهروانی را فردی دراز عمر (صد ساله) دانسته اند. 2

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 10 / 43
[1] ـ 432. 2 ـ غایة النهایة 1 / 468.

دیگر منابع: سیر اعلام النبلاء 17 / 209؛ تاریخ الاسلام 28 / 103؛ شذرات الذهب 3 / 173؛ العبر 2 / 208؛ معرفة القراء الکبار 1 / 371؛ معجم المؤلفین 6 / 180.

محمدجعفر مرادی

عبداللّه لملک ـ هروی

عبداللّه لملک ـ هروی (م 489ه)

عبداللّه لملک بن علی هروی.

وی در هرات مشغول به تحصیل شد و همه تحصیلاتش را در آنجا گذرانید و در علوم ادب، لغت و تفسیر متبحر و استاد شد. او آثاری چون المحیط فی اللغه، الصفات و الادوات التّی یتبدی بها الاحداث، و المنتخب من تفسیر الرمانی را نوشت و در سال 489ه از دنیا رفت. 1

پی نوشت ها

[1] ـ بغیة الوعاة 2 / 111.

دیگر منابع: هدیة العارفین 1 / 626؛ کشف الظنون 1 / 447 و 448؛ معجم المؤلفین 6 / 186.

رضا جعفری نوقاب

عبداللّه لمنعم ـ کندی

عبداللّه لمنعم ـ کندی (م435ه)

ابوطیب عبداللّه لمنعم بن محمدبن ابراهیم کندی قیروانی.

وی از فقیهان و مهندسان بنام قیروان بود. زرکلی به نقل از مازنی می گوید، فقیه بودن عبداللّه لمنعم مانع از امامت ایشان در دانش هندسه نشد. او با طرحی در تدارک بردن آب دریا از ساحل تونس به سمت قیروان بود و دراین باره رساله ای نیز به رشته تحریر درآورد. اثر دیگر کندی تعلیق علی المدونه می باشد. ابوطیب در سال 435 درگذشت. 1

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 4 / 168؛ معجم المؤلفین 6 / 195.

محمدجعفر مرادی

عبداللّه لواحد ـ بغدادی

عبداللّه لواحد ـ بغدادی (370 ـ 450ه)

ابوالفتح عبداللّه لواحدبن حسین بن شیطا بغدادی.

وی از نواحی شرقی رصافه بود که در دوشنبه ماه رجب سال 370ه به دنیا آمد. او از ابوبکربن اسماعیل ورّاق، ابومحمدبن معروف
قاضی، عیسی بن علی بن عیسی و اسماعیل بن سعیدبن سوید حدیث شنید. او احادیثی که از آنها می شنید، جمع آوری می نمود. علمای رجال اهل سنت او را محدث و عالم به تمامی قرائت ها و آگاه به علم عربیت دانسته اند. 1 او علم قرائت را از استادانی چون علی بن یوسف بن علاّف، ابوالحسن ابن حمّامی، احمدبن عبداللّه بن خضر و عبداللّه لسلام بن حسین آموخت و در آن زمینه کتاب التذکار فی القراآت العشر را نوشت. 2 و کسانی چون ابوالفضل بن محمدبن صبّاغ، ابوغالب محمدبن عبداللّه لواحد قزّاز و حسن بن محمد باقْرحی از او روایت کرده اند. او سرانجام در چهارشنبه ماه صفر سال 450ه از دنیا رفت و در قبرستان خیزران بغداد به خاک سپرده شد. 3

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ بغداد 11 / 16. 2 ـ غایة النهایه 1 / 473. 3 ـ تاریخ الاسلام 30 / 248.

دیگر منابع: الکامل فی التاریخ 8 / 162؛ العبر 2 / 296؛ انباه الرواة 2 / 213؛ المنتظم 16 / 40؛ شذرات الذهب 3 / 285؛ تاریخ الخلفاء 423؛ هدیة العارفین 1 / 633؛ کشف الظنون 1 / 383؛ معجم المؤلفین 6 / 207.

رضا جعفری نوقاب

عبداللّه لواحد ـ جوزجانی

عبداللّه لواحد ـ جوزجانی (م 438ه)

ابوعبید عبداللّه لواحدبن محمد جوزجانی.

وی ابتدا به تحصیل فقه و علوم دینی پرداخت و چون دوستدار علوم فلسفی بود و آوازه ابوعلی سینا به گوش او رسیده بود، دیار خود جوزجان را ترک کرده و در جرجان به ابن سینا پیوست. 1 او از شاگردان خاص ابوعلی سینا و از ملازمان و خدمتگذاران او بود و بین شاگردان بوعلی، کمتر از دیگران از ابن سینا بهره برد. او در مجالس درس بوعلی بیشتر شبیه مرید بود تا شبیه یک شاگرد. 2 برخلاف توصیفی که بیهقی در تاریخ حکماء الاسلام از وی داشت. برخی متأخرین او را از اکابر حکمای اسلام و بزرگان فلاسفه و از فضلای شاگردان بوعلی دانسته و گفته اند او بین حکما در تمامی فنون حکمت، به خوبی تحقیق، شهرت داشت. 3 وی با مبانی موسیقی دوران اسلامی ایران آشنا بود. المجسطی را نزد ابن سینا خواند. نیز بوعلی رساله المختصر الاوسط در منطق را در جرجان بر وی املا کرد. هنگامی که ابن سینا از همدان به اصفهان رفت، ابوعبید نیز با او همراه شد و چون