الفواکه، نوادر الأطباء، تفسیر غریب ما فی الصحیحین، مختارات من مرویاته، 20 ادب الاصدقا، تحیة المشتاق فی ذکر صوفیة العراق، المؤتلف و المختلف، وفیات الشیوخ، دیوان شعر. 21 حمیدی در هفدهم ذیحجّه22 سال 488ه در بغداد درگذشت23 و در باب أبرز دفن شد و در صفر سال 491ه جنازه اش از آنجا به باب حرب منتقل و در مقبره بشر حافی دفن شد. 24

پی نوشت ها

[1] ـ کتاب الصله 2 / 560 و 561. 2 ـ المنتظم 17 / 29 و 30. 3 ـ سیر اعلام النبلاء 19 / 122. 4 ـ الانساب 2 / 269 و 270. 5 ـ کتاب الصله 2 / 560. 6 ـ معجم الادباء 18 / 282. 7 ـ الانساب 2 / 269 و 270؛ کتاب الصله 2 / 560 و 561. 8 ـ بغیة الملتمس 123 و 124. 9 ـ معجم الادباء 18 / 282 ـ 285. 10 ـ الانساب 2 / 269 و 270. 1
[1] ـ کتاب الصله 2 / 560 و 561. 12 ـ سیر اعلام النبلاء 19 / 122. 13 ـ الانساب 2 / 269 و 270. 14 ـ مرآة الجنان 3 / 113. 15 ـ تاریخ الاسلام 33 / 282. 16 ـ فهرست ابن خیر 226 و 227. 17 ـ بغیة الملتمس 123 و 124. 18 ـ معجم الادباء 18 / 285. 19 ـ هدیة العارفین 2 / 77. 20 ـ الاعلام 6 / 327. 2
[1] ـ الوافی بالوفیات 4 / 317. 22 ـ المنتظم 17 / 30. 23 ـ الانساب 2 / 270. 24 ـ المنتظم 17 / 30.

دیگر منابع: المستفاد من ذیل تاریخ بغداد 19 / 34؛ کشف الظنون 1 / 252؛ البدایة و النهایه 12 / 152؛ معجم المؤلفین 11 / 121؛ مفتاح السعاده 2 / 124؛ النجوم الزاهره 5 / 156؛ طبقات الحفّاظ 446؛ نفح الطیب 2 / 112؛ الکامل فی التاریخ 10 / 254؛ اللباب 1 / 392؛ شذرات الذهب 3 / 392؛ تاریخ ابن الوردی 2 / 9، وفیات الاعیان 4 / 282، المختصر فی اخبار البشر 2 / 208؛ ایضاح المکنون 1 / 124؛ دول الاسلام 251؛ الاعلام بوفیات الاعلام 1 / 324؛ تذکرة الحفّاظ 4 / 1218؛ المعین فی طبقات المحدثین 146؛ حلة السیراء 1 / 36، 65 و 66؛ الاکمال 7 / 215؛ الذریعه 18 / 59.

محمود هیئتی

محمد ـ خبوشانی

محمد ـ خبوشانی (م 474ه)

محمدبن یحیی خبوشانی.

وی منسوب به خبوشان (قوچان) می باشد. او حنفی مذهب بود و کتاب العمدة فی ادب القضاء اثر اوست. خبوشانی در سال 474ه درگذشت. 1

پی نوشت ها

[1] ـ هدیة العارفین 2 / 74.

دیگر منابع: کشف الظنون 2 / 1169؛ معجم المؤلفین 12 / 102.

محمود هیئتی

محمّد ـ

خُجَنْدیمحمّد ـ خُجَنْدی (م483ه)

ابوبکر محمدبن ثابت بن حسن خُجَندی.

وی منسوب به خُجَنْد نزدیک سیحون و یکی از متکلمان بزرگ شافعی مذهب بود. 1 او در اصفهان سکنا گزید و همانجا به تحصیل و تدریس پرداخت. 2 دانش فقه را از ابوسهل احمدبن علی ابیوردی آموخت. 3 از پدرش ابومحمد ثابت و ابوالحسن علی بن احمد استرآبادی حدیث شنید. ابوالعباس ابن رُطبی و ابوعلی بن سلیمان اصفهانی از جمله شاگردان او بودند. 4 وی در علوم گوناگون صاحب نظر بود. نظام الملک او را به سرپرستی موقوفات و تدریس در مدرسه نظامیه اصفهان منصوب کرد. خجندی برای تحصیل و تدریس به نقاط گوناگون سفر کرد و مجالس وعظ و درس تشکیل داد. او شهره آفاق و مورد احترام بود و تا پایان عمر بر این جلالت باقی ماند. 5 فرزندانش نیز ریاست علمای شرق و غرب را از آن خود کردند. 6 آثار او روضة المناظر7 و زواهر الدرر فی نقض جواهر النظر می باشد. 8 خجندی در ماه ذی القعده سال 483 یا9 482ه10 درگذشت.

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ الاسلام 33 / 116. 2 ـ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق) 144. 3 ـ تاریخ الاسلام 33 / 116. 4 ـ طبقات الشافعیة الکبری 4 / 124. 5 ـ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق) 144. 6 ـ الوافی بالوفیات 2 / 281. 7 ـ کشف الظنون 1 / 932. 8 ـ کشف الظنون 1 / 932. 9ـ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق) 144. 10 ـ الوافی بالوفیات 2 / 281.

دیگر منابع: طبقات الشافعیه (اسنوی) 1 / 229؛ مرآت الجنان 3 / 102؛ العبر 2 / 346؛ شذرات الذهب 3 / 368؛ هدیة العارفین 2 / 75؛ معجم المؤلفین 9 / 143.

محمدجعفر مرادی

محمّد ـ خراسانی

محمّد ـ خراسانی (زنده در 441ه)

ابوطاهر محمدبن احمدبن علی خراسانی.

وی از محدثان مورد اعتماد اهل سنت است که کتابی در طرق حدیث طیر داشته است. او برای کسب دانش به شهرهای بیکند، سمرقند، بخارا، مرو، سرخس، نیشابور، ری و بغداد سفر کرد و از بزرگان و استادان آن دیار چون حاکم نیشابوری، ابوحسین خفّاف، محمدبن عبداللّه جوزقی و دیگران حدیث آموخت. ابوسعد محمدبن احمدبن حسین نیشابوری و جمعی دیگر از شاگردان وی