نام کتاب : دائرة المعارف مؤلفان اسلامی نویسنده : --- جلد : 3 صفحه : 331
فرزندش ابوالحسن شریح بن محمد و ابوالعباس بن عیشون از شاگردان اویند. 5 او که از دانش خوبی برخوردار بود، خطیب شهر خود اشبیلیه گردید6 و به دلیل قرائت نیکویش از معتضد حاکم وقت جایزه گرفت. اشبیلی در سال 476 در شهر خود درگذشت و فرزندش بر او نماز خواند و در همان شهر به خاک سپرده شد. 7 برخی او را درگذشته سال 470 دانسته اند. 8 آثار وی عبارت اند از: الکافی در علم قرائت، 9 التذکره، اختصار الحجة لابی علی الفسوی و تبصرة التذکرة و نزهة التبصره. 10
پی نوشت ها
[1] ـ کتاب الصله 2 / 553. 2 ـ غایة النهایة 2 / 153. 3 ـ کتاب الصله 2 / 553. 4 ـ کتاب الصله 2 / 553. 5 ـ فهرست ابن خیر 427. 6 ـ تاریخ الاسلام 32 / 179. 7 ـ بغیة الملتمس 71. 8 ـ کتاب الصله 2 / 553. 9 ـ فهرست ابن خیر 31. 10 ـ هدیة العارفین 2 / 74.
وی از اهالی بلخ بود. 1 برای تحصیل در علوم قرآنی به دمشق رفت و نزد ابوعلی اهوازی درس خواند. 2 او در زمینه دانش قرآنی به حدی رشد کرد که به درجه پیشوایی و استادی رسید، 3 آن گاه به بلخ مراجعت نمود و در غزنه سکونت گزید و به تدریس قرآن و گفتن حدیث پرداخت. او در غزنه از ابوعلی حسن بن علی بن ابراهیم بن یزدار اهوازی روایت کرده است. ابونصر عبداللّه لسلام بن عبداللّه لرحیم هروی مقری ء از او روایت کرده است. 4 او مؤلف کتاب جامع القرائات است که جزری می گوید کتابی مانند آن تألیف نشده است و در آن قرائت های ده گانه و غیر آن را نوشته است. رودباری این کتاب را به نام سلطان ابوالظفر ابراهیم بن سلطان محمدبن سبکتکین تألیف کرده و در هفدهم ماه محرم 469 این نوشتار به پایان رسیده است. 5
پی نوشت ها
[1] ـ الاعلام 5 / 315. 2 ـ تاریخ مدینة دمشق 51 / 163 ـ 164. 3 ـ غایة النهایة 2 / 90 ـ 91. 4 ـ تاریخ مدینة دمشق 51 / 163 ـ 164. 5 ـ غایة النهایة 2 / 90 ـ 91.
دیگر منابع: معرفة القراء الکبار 1 / 446؛ مختصر تاریخ دمشق 21 / 319؛ معجم المؤلفین 9 / 27.
محمدجعفر مرادی
محمد ـ روذراوری
محمد ـ روذراوری (437 ـ 488ه)
ابوشجاع محمدبن حسین بن عبداللّه ظهیرالدین روذراوری.
اصل وی از شهر رودراور، از توابع همدان بود. در سال 437ه در اهواز به دنیا آمد و پرورش یافت. ادبیات عرب، فقه و حدیث را از بزرگانی چون شیخ ابواسحاق شیرازی و دیگران آموخت. ادیب، شاعر، فقیه و محدث به شمار می آمد. در سال 476ه از سوی المقتدی با به وزرات منصوب شد. او در زمان وزارت خود در انجام کارهای نیک و رسیدگی به مردم و انفاق مال به مستمندان اهتمام فراوانی داشت. در سال 484ه با درخواست سلطان ملک شاه سلجوقی از المقتدی با، وی از وزارت عزل گردید. پس از برکناری از وزارت، نزدیک منزل خود مسجدی بنا نهاده، به عبادت مشغول گشت تا اینکه از سوی نظام الملک وزیر سلطان ملک شاه امر به اخراج وی از بغداد شد. او برای سکونت به شهر خود رودراور رفت. در سال 487ه پس از سفر به مکه در موسم حج به مدینه رفت و تا پایان عمر در آنجا ساکن شد. وی شافعی مذهب و مردی بسیار متواضع و سخاوتمند بود. 1 وی در سال 488ه در مدینه از دنیا رفت و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. 2 ذیل کتاب تجارب الامم و دیوان شعر اثر اوست. 3
پی نوشت ها
[1] ـ المنتظم 17 / 22 - 26؛ وفیات الاعیان 5 / 134 - 136؛ طبقات الشافعیة الکبری 4 / 136 ـ 140. 2 ـ المنتظم 17 / 24. 3 ـ کشف الظنون 1 / 344؛ معجم المؤلفین 9 / 256.
دیگر منابع: الوافی بالوفیات 3 / 3؛ البدایة و النهایه 12 / 150؛ کشف الظنون 1 / 310؛ الذریعه 10 / 49؛ الاعلام 6 / 100 ـ 101.
سیدمحمد علوی
محمّد ـ زوزنی
محمّد ـ زوزنی (م 463ه)
ابوجعفر محمدبن اسحاق بن علی زوزنی نیشابوری بَحّاثی (تجانی).
وی اهل زوزن (یکی از دهات نیشابور) 1 بود. در مدرسه سیوری در باب عزره (باعذرا) از روستاهای موصل زندگی می کرد. او ادیب، فاضل و از شاعران معروف بود. از ابوالعباس محمدبن یعقوب اصم
نام کتاب : دائرة المعارف مؤلفان اسلامی نویسنده : --- جلد : 3 صفحه : 331