پی نوشت ها

[1] ـ الفخری فی انساب الطالبیین 113. 2 ـ عمدة الطالب 199 ـ 201. 3 ـ منتقلة الطالبیه 20 و 266 و مقدمه آن 31 و 32. 4 ـ دایرة المعارف الشیعیة العامه 2 / 172. 5 ـ منتقلة الطالبیه (مقدمه) 41 و 42. 6 ـ منتقلة الطالبیه 57. 7 ـ منتقلة الطالبیه 26، 27، 39، 149، 156، 209 و .... 8 ـ منتقلة الطالبیه 14، 26، 48 و .... 9 ـ منتقلة الطالبیه 57. 10 ـ منتقلة الطالبیه 177. 1
[1] ـ منتقلة الطالبیه 27. 12 ـ منتقلة الطالبیه 39 و 209. 13 ـ منتقلة الطالبیه 317 و 329. 14 ـ منتقلة الطالبیه 24. 15 ـ منتقلة الطالبیه 23 و 153. 16 ـ کلمةٌ طیبه 64 ـ 66. 17 ـ لباب الانساب 2 / 721. 18 ـ الفخری فی انساب الطالبیین 113؛ الشجرة المبارکه 32. 19 ـ منتقلة الطالبیه 358.

دیگر منابع: طبقات اعلام الشیعه 2 / 3؛ مستدرکات علم رجال الحدیث 1 / 218؛ الذریعه 21 / 44 و 23 / 4 و 5؛ الجریدة فی انساب العلویین 28؛ معجم المطبوعات النجفیه 346؛ دایرة المعارف بزرگ اسلامی 2 / 66

سیدمحمدحسین میرعبداللّه للهی

ابراهیم ـ طرابلسی

ابراهیم ـ طرابلسی (م حدود 470ه)

ابواسحاق ابراهیم بن اسماعیل بن احمد لواتی طرابلسی معروف به ابن اجدابی.

او در طرابلس غرب به دنیا آمد و چون نیاکان وی از قبایل بربری لواته بودند که در اجدابیه، شهری بین برقه و طرابلس غرب سکونت داشتند، به همین سبب به ابن اجدابی شهرت یافت. او در زادگاه خویش علوم متداول عصر خویش را فرا گرفت و ظاهراً هیچ گاه از این شهر خارج نشد. او از دانشمندانی که از نقاط گوناگون وارد شهر طرابلس می شدند بهره می برد و با ابن هانش (قاضی طرابلس از 444 تا 477ه) معاصر بود. ابن اجدابی ادیب، لغت شناس، آشنا به علوم قرآن، فقه، کلام، هیأت و نجوم بود. ابواسحاق به دلیل خط زیبایی که داشت به نسخه برداری کتب می پرداخت، 1 و کرسی تدریس شهر خود را برعهده داشت. 2 آثار ذیل از اوست: اختصار کتاب نسب قریش ابوعبداللّه للّه ابن زبیر، الانواء، العروض، المختصر فی علم الانساب، کفایة المتحفظ، الرد علی تثقیف اللسان فی اللغه، شرح ما آخره یاء، 3 کتاب البدیع4 و رساله ای در حول. مرگ او را در سال 470 دانسته اند. 5

پی نوشت ها

[1] ـ دایرة المعارف بزرگ اسلامی 2 / 710. 2 ـ الازمنة و الانواء 21. 3 ـ هدیة العارفین 1 / 10. 4 ـ تاریخ التراث العربی 2 / 1 / 170. 5 ـ الاعلام 1 / 32.

دیگر منابع: بغیة الوعاة 1 / 408؛ انباه الرواة 1 / 58؛ اسماء الکتب 263؛ معجم المطبوعات 1 / 38؛ معجم الادباء 1 / 130؛ فرهنگ زندگی نامه ها 1 / 260؛ معجم البلدان 1 / 100؛ تاریخ التراث العربی ج2 ق1 ص170؛ ریحانة الادب 1 / 76؛ کشف الظنون 2 / 1399؛ لغت نامه دهخدا 1 / 259

پژوهشکده

ابراهیم ـ طلیطلی

ابراهیم ـ طلیطلی (352 ـ 402ه)

ابواسحاق ابراهیم بن محمّدبن حسین أموی طلیطلی معروف به ابن شِنظیر (ابن شنطیر).

او در سال 352ه در طلیطله اندلس دیده به جهان گشود و همنشین و همدرس ابوجعفر احمدبن میمون بود. در شهر خود از بزرگانی چون ابومحمد عبداللّه للّه بن محمدبن أُمیّه، ابومحمد عبداللّه للّه بن فتح بن معروف و دیگران حدیث شنید. سپس برای کسب دانش بیشتر به قرطبه و دیگر شهرهای اندلس رفت و در قرطبه از خلف بن محمد و عباس بن اصبغ علم حدیث آموخت. نیز در سال 380ه و پس از سفر به شرق و انجام اعمال حج، از راویان حدیث در شهرهای مکه، مدینه، وادی القری، مدین، ایله، قلزم، مصر، طرابلس، مسیله و تنیس حدیث فرا گرفت. سپس به طلیطله برگشت و همانجا را برای سکونت انتخاب کرد. 1 رجال نویسان اهل سنت وی را مردی فاضل، مورد اعتماد، راوی حدیث، مشهور در طلب علم و اجتهاد، فقیه در مذهب مالکی، دارای تلاوت قرآن و زاهد توصیف کرده اند. 2 ابواسحاق ابراهیم بن محمدبن وثیق، تمام بن عفیف بن تمام صوفی و شماری دیگر، از شاگردان وی بوده اند. 3 بسیاری از دانش پژوهان از نقاط گوناگون برای کسب معارف به سوی او می آمدند. 4 کتاب مختصر المدّونه در فقه و تاریخ رجال الاندلس5 آثار وی می باشد. او ظاهراً در ماه ذی الحجه سال 402ه از دنیا رفت و در اطراف شهر طلیطله دفن گردید. 6

پی نوشت ها

[1] ـ کتاب الصله 1 / 89 و 91. 2 ـ تاریخ الاسلام 28 / 57. 3 ـ الحلل السندسیّه 2 / 7. 4 ـ کتاب الصلة 1 / 90. 5 ـ معجم المؤلفین 1 / 91. 6 ـ کتاب الصلة 1 / 90.

دیگر منابع: طبقات الحفّاظ 422؛ تذکرة الحفّاظ 3 / 1092؛ الوافی بالوفیات 6 / 103 و 104؛ المقفّی الکبیر 1 / 296؛ هدیة العارفین 1 / 7؛ الاعلام 1 / 61؛ دایرة المعارف بزرگ اسلامی 4 / 89

سیدمحمد علوی