الاکید فی تفسیر القرآن المجید می باشد و این تفسیر جدای از کتاب البرهان است؛ 3 کتاب الدعوه که در آن دعاهایی را برای مردم آورده و بدان سبب آنها را به امامتش دعوت کرده است؛ المتبهجة فی الرد علی الفرقة الضالة المتلجلجه که ردیه ای بر فرقه مطرفیه است. 4

پی نوشت ها

[1] ـ معجم المؤلفین 13 / 69. 2 ـ الاعلام 7 / 347. 3 ـ مؤلفات الزیدیه 1 / 205، 71 و 313. 4 ـ مؤلفات الزیدیه 2 / 376 و 418.

دیگر منابع: الذریعه 4 / 255؛ ریحانة الادب 2 / 250؛ کشف الظنون 2 / 1724.

رضا جعفری نوقاب

ناصر ـ علوی

ناصر ـ علوی (قرن پنجم هجری)

ابوابراهیم ناصربن رضا بن محمدبن عبداللّه علوی حسینی.

از فقیهان و محدثان موثق و صالح شیعه امامیه و شاگرد شیخ طوسی بوده است. 1 گفته شده از قاضی القضات عبداللّه لجبار هم روایت کرده است. 2 ابوابراهیم چند اثر دارد: مناقب آل الرسول صلی الله علیه و آله؛ ادعیة زین العابدین علی بن الحسین و کتاب ماجری بینه و بین احد الفضلاء من المکاتبات و المطایبات که ابوالحسن بن سعدویه ادیب قمی آنها را گزارش کرده است. 3 گویا کتاب ادعیة زین العابدین با صحیفه سجادیه متفاوت است؛ 4 چون ابوابراهیم شاگرد شیخ طوسی (م460) بوده است، از دانشمندان سده پنجم به شمار می آید.

پی نوشت ها

1ـ فهرست منتجب الدین 127. 2ـ خاتمة المستدرک 3 / 78. 3ـ فهرست منتجب الدین 127. 4 ـ الذریعه 1 / 396.

دیگر منابع: جامع الرواة 2 / 288؛ طبقات اعلام الشیعه 2 / 199؛ فوائد الرضویه 691؛ معالم العلماء 114؛ امل الآمل 2 / 334؛ ریاض العلماء 5 / 238؛ روضات الجنات 8 / 145؛ معجم رجال الحدیث 20 / 134؛ الذریعه 22 / 320 و 19 / 17؛ معجم المؤلفین 13 / 70.

محمد غفوری

ناصر ـ عمری

ناصر ـ عمری (م 444ه)

ابوالفتح ناصربن محمد (حسین) بن محمدبن علی عمری مروزی قرشی.

وی از نوادگان عمربن خطاب بود که در نیشابور زندگی می کرد. او علم فقه را در محضر ابوبکر قفال، ابوطیب صعلوکی و ابوطاهر زیادی
و علم حدیث را از ابوالعباس سرخسی، ابومحمد مخلدی و ابومحمد عبداللّه لرحمن بن ابی شریح انصاری فرا گرفت و به درجات عالیه ای نائل آمد، به گونه ای که مفتی مذهب شافعی در نیشابور گردید. 1 علمای اهل سنت از او به عنوان فردی محدث، فقیه، خیّر، متواضع، قانع و صاحب عظمت و بزرگی یاد کرده اند. او در نیشابور تدریس فقه و حدیث داشت و افراد بسیاری در کلاس درسش شرکت می جستند و از محضرش بهره مند می شدند. کسانی چون ابوبکر بیهقی، ابواسحاق جیلی و ابوصالح مؤذن از او روایت کرده اند. او در ذیقعده سال 444ه در نیشابور از دنیا رفت. 2 سبکی می نویسد: او دارای تألیفات بسیاری بوده است، اما نامی از آنها نمی برد. اسماعیل پاشا کتابهای المعارف و الامالی فی الحدیث نام برده است. 3

پی نوشت ها

[1] ـ طبقات الشافعیة الکبری 5 / 350. 2 ـ سیر اعلام النبلاء 17 / 643. 3 ـ هدیة العارفین 2 / 487.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 30 / 106؛ العبر 2 / 286؛ طبقات الشافعیه (ابن هدایه ا) 146؛ طبقات الشافعیه (ابن قاضی شهبه) 1 / 236؛ الاعلام 7 / 347؛ شذرات الذهب 3 / 272؛ کشف الظنون 2 / 1724.

رضا جعفری نوقاب

ناصر ـ کافرک

ناصر ـ کافرک (قرن 5ه)

ناصربن شمس غزنوی جمال الدین معروف به کافرک یا کافرک غزنین.

اهل غزنین و از شاعران چیره دست آن دیار بود. 1 در منابع کهن، عوفی نیز او را از زبان آوران و سرایندگان بنام غزنین خوانده و بیشتر اشعارش را هزل و هجویات دانسته و در معرفی خلقیّات شاعر آورده است وی فردی بدزبان و هتاک بود، لذا مردم از وی هراس داشته و او را احترام می کردند که مبادا مورد طعن و نیش زبان او واقع شوند. 2 در قرون بعد، هدایت در شرح حال کافرک با تأیید و تأکید بر تندخویی و هتاکی شاعر، سروده هایش را مملو از الفاظ رکیک و زشت معرفی کرده و پاره ای از آنها را ذکر نموده است. 3 به هرحال وی از شاعران قرن پنجم هجری بوده که سالیانی پس از سلطان محمود غزنوی (387 ـ 421) می زیسته است. 4 برخی معتقدند ایامی از روزگار سلاجقه را نیر درک کرده است. 5 گرچه اشعار کمی از شاعر در دست است، 6 آقابزرگ دیوان اشعاری را به وی نسبت داده است. 7