پی نوشت ها

[1] ـ آتشکده آذر 2 / 578. 2 ـ لباب الالباب 456. 3 ـ مجمع الفصحاء ج1 بخش 3 ص 1728. 4 ـ تاریخ نظم و نثر در ایران 1 / 43. 5 ـ فرهنگ سخنوران 480. 6 ـ تاریخ نظم و نثر در ایران 1 / 43. 7 ـ الذریعه 3 / 9 / 902.

دیگر منابع: تاریخ ادبیات در ایران 2 / 337؛ لغت نامه دهخدا 11 / 15914.

اسماعیل اسماعیلی

نافع ـ تنیسی

نافع ـ تنیسی (زنده در 419ه)

ابوالحسن نافع بن عباس بن جبیر تنیسی جوهری.

آگاهی ما درباره تنیسی اندک است. ابن بشکوال شرح حال مختصری از وی یادآور شده و می نویسد: تنیسی در 419ه به قصد تجارت وارد اندلس شد و احادیثی را که از شیوخ مصری و عراقی استماع کرده بود، روایت می کرد. تنیسی در اعتقادات و علم کلام نیز مهارت داشت. فردی به نام ابومحمدبن خزرج، تنیسی را در اشبیلیه ملاقات کرده و از وی روایاتی را نقل کرده است. به گفته ابن بشکوال وی دارای کتابی به نام الاستبصار در پنج مجلد بود. 1

پی نوشت ها

[1] ـ کتاب الصله 2 / 640.

دیگر منابع: ایضاح المکنون 1 / 69؛ هدیة العارفین 2 / 489؛ الاعلام 8 / 5؛ معجم المؤلفین 13 / 75.

اسماعیل اسماعیلی

نجاشی احمد ـ نجاشی

نجا ـ عطار

نجا ـ عطار (400 ـ 469ه)

ابوالحسن نجابن احمدبن عمرو عطار معدّل دمشقی.

وی در دهم محرم سال 400ه به دنیا آمد. او برای کسب علم و حدیث به شهرهای صور، مصر، شام و مکه سفر نمود و از محدثانی مانند ابوالحسن بن سمسار، ابوعلی حسین قیروانی، ابوحسام محمد طبری و ابوالفرج بن برهان بهره علمی برد. عطار احادیث بسیاری آموخته و نزد خود داشت، ولی در فهم حدیث ضعیف بود و کم روایت کرده است. محدثانی همچون عبداللّه لعزیز کتانی، نصربن ابراهیم مقدسی و عمربن عبداللّه لکریم دهستانی از شاگردان وی به شمار می روند. اثر
وی کتابی به نام المعجم می باشد که در آن نام استادان خود را ذکر کرده است. او در نهم صفر سال 469ه درگذشت. 1

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ مدینة دمشق 61 / 459.

دیگر منابع: مختصر تاریخ دمشق 26 / 120؛ تاریخ الاسلام 31 / 306؛ میزان الاعتدال 4 / 248؛ لسان المیزان 6 / 148؛ بغیة الطلب فی تاریخ حلب 2 / 961؛ الاعلام 8 / 9؛ معجم المؤلفین 13 / 76.

محمود هیئتی

نجیب الدین ـ ترمذی

نجیب الدین ـ ترمذی (قرن پنجم یا ششم ه)

ابوبکر نجیب الدین خطاط ترمذی.

از شاعران عصر سلجوقی (432 ـ 708ه) بود. 1 عوفی او را از شاعران فاضل عصر خود دانسته و می نویسد: اشعار بی نظیر او در قالب جد و هزل سروده شده و بیشتر آنها لطیف و مطبوع است و دارای خطی زیبا نیز می باشد. 2 زمان دقیق مرگ وی مشخص نیست، ولی از آنجا که او از شاعران عهد سلجوقی که حکومت آنها از سال 432ه شروع شده، می باشد و از طرف دیگر عوفی که از او یاد کرده مربوط به اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم می باشد، لذا می توان ترمذی را از رجال قرن پنجم یا ششم هجری دانست. دیوان شعری از وی باقی مانده که بیشتر محتوای آن را رباعیات تشکیل داده است. 3

پی نوشت ها

1ـ فرهنگ سخنوران 597. 2ـ لباب الالباب 547. 3 ـ الذریعه 9 / 1177.

محمود هیئتی

نصر ـ بزاز

نصر ـ بزاز (398 ـ 494ه)

ابوالخطاب نصربن احمدبن عبداللّه بزاز بغدادی غَرَبی.

وی در سال 398ه متولد شد و در محله باب الغَرَبه بغداد ساکن بود. او از محدثانی مانند ابوعبداللّه بیّع، ابوالحسن محمد بزاز و ابوالحسین علی سکری حدیث شنید. جویندگان حدیث از شهرهای گوناگون نزد او آمده و از وی کسب علم و حدیث می نمودند؛ ابومحمد سفیان عبدی، ابوالحسن مرجان حبشی و ابوعبداللّه حسین جُهَنی از آن جمله اند. او را فردی صالح و در نقل حدیث مورد اعتماد شمرده اند. 1 ابوالخطاب نوشته ای داشته است. 2 وی در شانزدهم ربیع الاول سال 494ه درگذشت و در مقبره باب حرب بغداد دفن شد. 3