احمد ـ

اَنْبَرْدُوانیاحمد ـ اَنْبَرْدُوانی (م449ه)

ابوکامل احمدبن محمدبن علی معروف به بصیری (نصیری) انبردوانی.

او اهل انبردوان یکی از روستاهای بخارا1 بود وی از ابوبکر محمدبن ادریس جرجرائی و ابوالحسن احمد فارسی حدیث آموخت. 2 او را عالم به علم انساب3 و از فقهای حنفی معرفی کرده4 و گفته اند احمد سفری نکرد فقط یک بار به سمرقند نزد ابوالفضل کاغذی رفت و وقتی دریافت ایشان صاحب رأی در حدیث است، از او روی برگرداند. از احمد حدیث بسیار کم نقل شده و نام راوی وی نیز ذکر نشده است. 5 او در نقل حدیث بسیار خطا داشت؛ ازاین روی مورد اعتماد رجال نویسان نبود. 6 احمد بصیری در مذهب حنفی از تعصب خاصی برخوردار بود و با اصحاب شافعی برخورد تندی داشت. المضاهاة و المضافاة فی الاسماء و الانساب کتاب او می باشد. او در سال 449ه بر اثر وبا درگذشت. 7

پی نوشت ها

[1] ـ معجم البلدان 1 / 258. 2 ـ الانساب 1 / 213. 3 ـ معجم المؤلفین 2 / 136. 4 ـ الجواهر المضیة 1 / 295 - 296. 5 ـ الانساب 1 / 214. 6 ـ معجم البلدان 1 / 258. 7 ـ الانساب 1 / 213.

دیگر منابع: اللباب فی تهذیب الانساب 1 / 86؛ کشف الظنون 2 / 1712؛ الاعلام 1 / 213؛ فرهنگ زندگی نامه ها 1 / 303؛ هدیة العارفین / 5 / 78.

عبداللّه لعلی باقری

احمد ـ اندرابی

احمد ـ اندرابی (م470ه)

ابوعبداللّه احمدبن ابی عمر زاهد اندرابی خراسانی.

وی از اهالی اندراب (قصبه ای در شمال کابل) بود. مدت دو سال در نیشابور اقامت گزید و از اصحاب خاص حاکم نیشابوری گردید. منابع، وی را فردی مورد اعتماد، زاهد، عابد و عالم به قرائات توصیف کرده اند. عبداللّه لغافر فارسی در تاریخ خویش گوید من خود سماع احادیث صحیح مسلم و و کتاب های دیگر او را دیده ام. 1 ابوعبداللّه علم قرائات را از ابوالحسن علی بن محمدبن عبداللّه فارسی و ابوعبداللّه محمدبن علی محمد خبازی آموخت و کتاب الایضاح فی القراءآت العشر را در این زمینه نوشت. وی همچنین از ابوبکر احمدبن حسین کرمانی و ابوعبداللّه محمدبن عبداللّه لحاکم روایت کرد. 2 ابوالحسن حافظ نیز از او روایت نمود. 3 اندرابی سرانجام در روز پنجشنبه 21
ربیع الاول سال 470ه وفات کرد، ابوبکربن حامد بر وی نماز گزارد و در مقبره معمر دفن گردید. 4 البته ابن جزری وفات اندرابی را پس از سال 500 ه ذکر کرده است. 5

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق) 138. 2 ـ غایة النهایة 1 / 93. 3 ـ لغت نامه دهخدا 1 / 955. 4 ـ تاریخ نیشابور (المنتخب) 138. 5 ـ غایة النهایه 1 / 93.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 2 / 30.

سیدمهدی حسینی عربی

احمد ـ اندلسی

احمد ـ اندلسی (حدود 380 ـ 459ه)

ابوبکر احمدبن سعیدبن محمد اندلسی استجی.

استجی حدود سال 379ه به دنیا آمد. اصل و تبار احمد از استجه اندلس بود و در مریه اندلس سکونت داشت. احمد در استجه از یوسف بن عمروس و در مریه از ابوعمر طلمنکی، ابوعمربن عفیف، مهلّب بن ابی صفده و برخی دیگر حدیث آموخت. از محدثان و مورخان آن دیار محسوب می شد و تألیفی در تاریخ1 به نام العبر دارد. 2 استجی سال 459ه درحالی که نزدیک به هشتاد سال عمر کرده بود، درگذشت؛ 3 ازاین رو تولد احمد را در حدود 380 می توان تخمین زد.

پی نوشت ها

1ـ کتاب الصله 1 / 60. 2ـ هدیة العارفین 1 / 78. 3 ـ کتاب الصله 1 / 60.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 30 / 465.

عبداللّه لعلی باقری

احمد ـ اندلسی

احمد ـ اندلسی (م بعد از 440ه)

ابوحفص احمدبن محمد بن احمدبن برد اندلسی ملقب به ابن برد اصغر.

وی از ادیبان، شاعران و نویسندگان اندلس است که در خاندانی ادب پرور و دارای سابقه در امر کتابت در قرطبه متولد شد و در آنجا پرورش یافت. جد او ابن برد اکبر نیز از ادیبان این دیار است که هر دو در خدمت دولت بنی عامر بوده اند. او پس از مرگ جدش، دانیه اندلس را ترک کرد و به خدمت ابوجیش عامری درآمد. آثار او عبارت اند از: رسالة النخله، البدیعة فی تفصیل اهب الشاة، سرّ الادب و سبک