القوانین الهندسیة المحدوده، رسالة فی البرهان الهندسی، خواص الاعمدة فی المثلث، المدخل الی علم الهندسه، رسالة فی اخراج الخطوط من طرف قطر الدائرة الی العمود الواقع علی خط القطر، رسالة فی خواص مربع قطر الدائره، رسالة فی جواب مسائل الهندسه، رسالة فی مسائل المختاره، رسالة فی اخراج خط مستقیم الی خط معطی من نقطة معطاه، رسالة فی معرفة الخطین المستقیم و المنحنی، رسالة فی صنعة آلة تعرف بها الابعاد و عمل هذه الآلة، تعلیقات هندسیه، ثبت براهین بعض اشکال کتاب اقلیدس فی الاصول، استدراک و شکّ فی الشکل الرابع عشر من المقالة الثانیة عشرة من کتاب الاصول لاقلیدس، رسالة فی جلّ شک فی الشکل الثالث و العشرون من کتاب الاصول، رسالة فی الجواب عن المسائل التی سُئل فی حل الاشکال المأخوذة من کتاب المأخوذات لارشمیدس، برهان علی مسئلة من کتاب ارشمیدس غیرما أورده هو، کتاب فی عمل الاسطرلاب، رسالة فی خواص القطع الناقص و تحصیل ابقاع النسبة المؤلفه که در سال 389 آن را نوشت. 5

پی نوشت ها

[1] ـ زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی 1 / 25
[1] ـ 254. 2 ـ الاعلام 1 / 213. 3 ـ فرج المهموم 121 و 127. 4 ـ اعیان الشیعه 3 / 122. 5 ـ زندگی نامه ریاضیدانان دوره اسلامی 1 / 25
[1] ـ 254.

دیگر منابع: الآثار الباقیه 42؛ موسوعة علماء الریاضیات 157؛ ایضاح المکنون 1 / 352؛ معجم المؤلفین 2 / 115؛ الذریعه 21 / 203؛ لغت نامه دهخدا 1 / 1147؛ تاریخ ادبیات در ایران 1 / 335؛ نامه دانشوران 1 / 77؛ تاریخ الادب العربی (بروکلمان) 4 / 184؛ ریحانة الادب 7 / 128؛ هدیة العارفین 1 / 80.

سیدمهدی حسینی عربی

احمد ـ سلیکی

احمد ـ سلیکی (م437ه)

ابونصر احمدبن یوسف سلیکی منازی.

او اهل منازْجِرد1 (شهری در بلاد روم) و ادیبی ماهر، شاعری فصیح و نویسنده ای توانا بود. احمد منازی، سمت وزارت ابونصر احمدبن مروان حاکم دیاربکر را بر عهده گرفت و کتاب های بسیاری جمع آوری و تألیف نمود؛ سپس همه آنها را وقف مسجد جامع مَیّافارقین و مسجد جامع آمِد کرد. منازی وزیر، در معره النعمان (شهری قدیمی از توابع حمص ما بین حلب و حماة) با ابوالعلاء معری ملاقات داشت و ابوالعلاء از اوضاع نابسامان خود و برخوردهای
مردم به او شکایت نمود، اما او به شکایات ابوالعلاء توجهی نکرد. اثر او دیوان شعر است که در عصر ابن خلکان بسیار کمیاب و گران سنگ بوده و قطعاتی از آن دیوان در دست مردم بوده است. او سرانجام در میافارقین در سال 437 یا 449ه درگذشت. 2

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ الاسلام 29 / 444. 2 ـ وفیات الاعیان 1 / 143 و 144.

دیگر منابع: سیر اعلام النبلاء 17 / 583؛ الوافی بالوفیات 8 / 285؛ العبر 2 / 273؛ شذرات الذهب 3 / 259؛ البدایة و النهایه 12 / 54؛ هدیة العارفین 1 / 75؛ لغت نامه دهخدا 1 / 1182؛ کشف الظنون 1 / 815؛ الذریعه 9 / 3 / 1103؛ تاریخ ابن الوردی 1 / 339؛ تبصیر المنتبه 4 / 1393؛ المختصر فی اخبار البشر 2 / 168.

عبداللّه لعلی باقری

احمد ـ سُهیلی

احمد ـ سُهیلی (م 418ه)

ابوالحسین احمدبن محمد سهیلی خوارزمی.

وی از بزرگان خوارزم و از خاندان ریاست و وزارت بود و در علوم و آداب مقام والایی داشت. در سال 404ه به دلیل ترس از خوارزم شاه وزارت را رها کرده و به بغداد رفت و در آنجا ساکن گردید. والی بغداد، ابوغالب محمدبن خلف او را گرامی داشت. پس از مرگ ابوغالب، سهیلی همچون قبل به علت ترس از جان و مالش به غریب بن مُقن، والی بلاد عُلیا و تکریت ملحق شد و تا پایان عمرش در آنجا اقامت گزید. سهیلی کتابی تحت عنوان الروضة السهیلیه درباره اوصاف و تشبیهات تألیف نمود. او شعر نیز می سرود. حسن بن حارث حسونی به درخواست سهیلی کتابی درباره مذهب نوشت و در آن به بحث درباره دو مذهب شافعی و حنفی پرداخت. ابوالحسین سرانجام در سال 418ه در سامراء درگذشت و از خود بیست هزار دینار بر جای گذاشت که غریب بن مقن آنها را به ورثه او تسلیم کرد. 1 ابوعلی سینا دانشمند معروف ایرانی، کتاب دفع المضار الکلیه للابدان را برای او نوشت. 2

پی نوشت ها

[1] ـ معجم الادباء 5 / 3
[1] ـ 34. 2 ـ بغیة الطلب فی تاریخ حلب 3 / 1107.

دیگر منابع: ریحانة الادب 3 / 101؛ هدیة العارفین 5 / 72؛ کشف الظنون 1 / 926؛ معجم المؤلفین 2 / 109؛ فرهنگ بزرگان 66.

سیدمهدی حسینی عربی