دیگر منابع: بغیة الوعاة 2 / 148؛ معجم المؤلفین 7 / 27؛ روضات الجنات 5 / 249؛ فوائد الرضویه 268.

اسماعیل اسماعیلی

علی ـ کوفی

علی ـ کوفی (ولادت 536ه )

ابوالقاسم علی کوفی شمس الدین.

آقابزرگ تهرانی می گوید که وی در 536ه به دنیا آمد و ناظر کوفه بود. سپس به نقل از تاج الدین ابن زهره می نویسد ابوالقاسم از نوادگان حسین اصغر بود و از وی با عنوان شمس الدین بن مختار نام برده است که از ادیبان و شاعران بزرگ و برجسته کوفه به شمار می رفت. وی دیوان شعری به نام دیوان شمس الدین کوفیدارد. 1 سال وفات وی معلوم نیست و اطلاعات دیگری نیز از او به دست نیامد؛ اما بر اساس نام و محل زیست او می توان گمانه زد وی از شیعیان بوده است.

پی نوشت ها

[1] ـ الذریعه 9 / 542.

اسماعیل اسماعیلی

علی ـ مالطی

علی ـ مالطی (م 537ه )

ابوالحسن علی بن عبداللّه بن داود بن حسن مالطی لمائی قیروانی.

در اصل اهل قیروان، ولی ساکن مریه بود. او از ابوعلی حسن بن مکی لُواتی، ابوالقاسم عبدالرحمان بن محمد لبیدی، ابومحمد عبدالقادر بن حناط و ابوعلی صدفی روایت نمود. ابن ابار او را فقیه، آشنای با علم قرائت و صاحب فنون گوناگون دانسته است. 1 افراد بسیاری از وی بهره بردند که از آن جمله می توان به ابوعبداللّه نمیری، ابومحمد بن عائش، ابومحمد بن عبیداللّه حجری، 2 ابوبکر بن رزق، ابوالعباس اندرشی بلنسی و ابوبکر بن خیر اشاره نمود. مالطی در ماه جمادی الاولی سال 537ه در مریه درگذشت و قاضی ابومحمد بن عطیه بر او نماز گزارد. الجمع بین الاستذکار و المنتقی و شرحی بر کتاب رقائق ابن مبارک3 که آن را زهر الحدائق نام نهاد اثر اوست. 4

پی نوشت ها

[1] ـ التکمله کتاب الصله 3 / 243. 2 ـ تاریخ الاسلام 36 / 510. 3 ـ التکمله لکتاب الصله 3 / 243. 4 ـ تاریخ الاسلام 36 / 510.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 7 / 135.

محمود هیئتی

علی ـ مامطیریعلی ـ مامطیری (قرن ششم هجری)

ابوالحسن علی بن مهدی مامطیری حسینی ( حسنی ) بهاءالدین.

وی را از فقهای سرشناس1 و زیدی مذهب دانسته اند. 2 او در قرن ششم هجری می زیست3 و کتاب نزهة الابصار و محاسن الآثار را تألیف کرد. 4 بیش از این اطلاع دیگری از وی در دست نیست.

پی نوشت ها

[1] ـ فهرست منتجب الدین 125. 2 ـ معالم العلماء 71. 3 ـ طبقات اعلام الشیعه 2 / 208. 4 ـ معالم العلماء 71.

دیگر منابع: معجم رجال الحدیث 12 / 192؛ تنقیح المقال 2 / 310؛ أمل الآمل 2 / 207؛ دایرة المعارف الشیعیه العامه 13 / 393.

محمود هیئتی

علی ـ متیطی

علی ـ متیطی (م 570ه )

ابوالحسن علی بن عبداللّه بن ابراهیم متیطی انصاری.

قاضی و فقیه مالکی مذهب. اطلاعات چندانی در منابع قدیم و جدید از وی به دست نیامد. او مدتی همراه دایی خود ابوالحجاج متیطی در فاس، از شهرهای مغرب بود و از او علم فقه و شروط ( علمی که از نحوه ثبت احکام صادره از جانب قاضی در دفاتر بحث می کند تا هنگام انقضای شهود، استناد به آن احکام صحیح باشد ) آموخت. همچنین در سبته، از شهرهای مغرب از قاضی ابومحمد بن ابی عبداللّه تمیمی فقه و مناظره فرا گرفت. ابوالحسن مدتی برای قاضی ابوموسی عمران بن عمران کتابت می کرد و جانشین او در صدور حکم در اشبیلیه بود. 1 زمانی نیز متولی قضاوت در شریش، از شهرهای اندلس بود و در سال 570ه در آنجا درگذشت و اثری به نام النهایة و التمام فی معرفة الوثائق و الاحکام از خود بر جای گذاشت. 2

پی نوشت ها

[1] ـ موسوعة طبقات الفقهاء 6 / 193. 2 ـ هدیة العارفین 1 / 700.

دیگر منابع: ایضاح المکنون 2 / 693؛ معجم المؤلفین 7 / 129.

محمود هیئتی

علی ـ محاربی

علی ـ محاربی (م 589ه )

ابوالحسن علی بن احمد بن محمد بن کوثر محاربی غرناطی.

چنان که از شهرت وی برمی آید وی اهل غرناطه اندلس بود. بنا به گزارش ابن ابّار، غرناطی دانش خود را در بلاد گوناگونی ازجمله مکه،