بغدادی از توحید دفاع و در مسئله ای آن را تقریر کرده است. علاءالدوله با حکیم عمر خیام معاصر و با وی گفتگو و بحثی نموده است. 1

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ حکماء الاسلام 136.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 8 / 57؛ کشف الظنون 2 / 1912.

کریم حسنی

فراء

فراء حسین ـ بغوی فرقدی خراسانی محمد ـ فرقدی فروزشاه محمد ـ عراقی

فریدالدین ـ خراسانی

فریدالدین ـ خراسانی (قرن ششم هجری)

خواجه فریدالدین خراسانی کاتب.

از شاعران و مداحان سلطان سنجر ( 51
[1] ـ 552 ) و مسعود سلجوقی ( 529 ـ 547 ) و کاتب سلطان سنجر بود؛ به همین دلیل به فرید کاتب شهرت دارد. خواجه فردی خوش کلام و خوش طبع بود و همواره در محضر سنجر بوده است؛ به طوری که در شکست شاه از سپاه گورخان ختایی و نجاتش از معرکه جنگ به دست ملک ابوالفضل سیستانی، حضور داشته و رباعی جالبی در همین باره سروده است. فریدالدین شاگرد انوری، دوبیتی معروفی درباره سرزنش استادش که طوفانی را پیش بینی نموده بود، دارد. 1 خراسانی ترکیب بند جالبی به شیوه مسمط دارد که میان شعرا مشهور است. 2 دیوان شعر اثر اوست. 3

پی نوشت ها

[1] ـ تذکرة الشعراء 187 و 188. 2 ـ مجمع الفصحاء 1 / 2 / 1395. 3 ـ الذریعه 9 / 831.

دیگر منابع: فرهنگ سخنوران 446؛ لغتنامه دهخدا 10 / 15116.

کریم حسنی

فرید کاتب

فرید کاتب فرید الدین ـ خراسانی

فرید مسعود ـ اجودهنی

فرید مسعود ـ اجودهنی (زنده در 584ه )

از عرفا و صوفیان قرن ششم هجری. از حیات فردی، اجتماعی و علمی او اطلاعی در دست نیست. اثر او فوائد السالکین در مقامات قطب الدین بختیار اوشی است که در سال 584ه به فارسی نوشته است. در این کتاب از اسرار العارفین خواجه شِبلی ( م334ه )، جلال الدین تبریزی، بهاءالدین زکریای مولتانی، تاج الدین غزنوی، امام الحرمین جوینی ( م478ه )، ابوسعید ابوالخیر ( م440ه ) و برخی دیگر از عرفا و صوفیه یاد شده است. نسخه خطی از این کتاب [ مربوط به قرن 13ه ]، در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است. 1

پی نوشت ها

[1] ـ فهرست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران 11 / 2225.

دیگر منابع: الذریعه 16 / 342.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

فزّار

فزّار (قرن ششم هجری)

از ابعاد زندگانی فزّار اطلاعی در منابع نیست. تنها ابن شهر آشوب او را یکی از مبلغان و شاعران اهل بیت علیهم السلام نقل کرده1 و آقابزرگ تهرانی، فزّار را در اصل از خاندان عرب شمرده و دیوان شعری برای او نام برده است. 2

پی نوشت ها

[1] ـ معالم العلماء 149. 2 ـ الذریعه 9 / 831.

کریم حسنی

فضل اللّه ـ راوندی

فضل اللّه ـ راوندی (م560ه )

ابورضا فضل اللّه بن علی بن عبیداللّه ضیاءالدین راوندی حسنی.

نسب ایشان با پانزده واسطه به امام حسن مجتبی علیه السلام می رسد1 و به احتمال فراوان در راوند از توابع کاشان متولد شده است؛ زیرا عالم معاصرش سمعانی که به کاشان سفر و او را درک کرده می گوید شاید اصل او از راوند باشد. 2 با توجه به شیعی بودن بیشتر مردم کاشان در این دوره و نیز تشیع اجداد او، وی نیز در خانواده ای شیعه مذهب تربیت و پرورش یافت. راوندی در محضر علمای بزرگی چون علامه فضل بن حسن طبرسی، ابوعلی حداد، شیخ ابوجعفر نیشابوری و ابوالفتح بن ابی الفضل اخشیدی کسب علم نموده است. 3 خوانساری، از استادانی چون ابوعلی طوسی، سیدمرتضی و سیدمجتبی نام می برد که اجازه نقل روایت به راوندی داده اند؛ 4 اما کسانی که از وی کسب