الذریعه 22 / 220؛ کشف الظنون 1 / 472، 2 / 1703، 1821 و 1986؛ هدیة العارفین 2 / 91؛ موسوعة طبقات الفقهاء 6 / 271؛ معجم المؤلفین 10 / 187.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ صائغ

محمد ـ صائغ (قرن ششم هجری)

محمد بن علی صائغ خراسانی شهاب الدین معروف به شهاب زرگر.

درباره وی اطلاعات چندانی در منابع دیده نمی شود. شهاب زرگر از شعرای قرن ششم هجری بود. 1 عوفی او را از شاعران معروف خراسان دانسته که در علم زرگری و شاعری مهارت داشت. 2 او صاحب دیوان شعر می باشد. 3

پی نوشت ها

[1] ـ فرهنگ سخنوران 329. 2 ـ لباب الالباب 546. 3 ـ الذریعه 9 / 570.

دیگر منابع: تاریخ نظم و نثر در ایران 1 / 95؛ لغتنامه دهخدا 9 / 12985.

محمود هیئتی

محمد ـ صائغ

محمد ـ صائغ (م598ه )

ابوبکر محمد بن عمر بن عبداللّه رشیدالدین صائغ سنجی وتار.

او از فقهای حنفی مذهب بود که در سال 598ه درگذشت1 و دو اثر به نام های شرح التکملة و فتاوی الرشیدی از خود بر جای گذاشت. 2 بیش از این اطلاعی از وی به دست نیامد.

پی نوشت ها

[1] ـ الجواهر المضیئه 3 / 286. 2 ـ هدیة العارفین 2 / 105.

دیگر منابع: ایضاح المکنون 2 / 156؛ کشف الظنون 2 / 1223 و 1633؛ معجم المؤلفین 11 / 86.

محمود هیئتی

محمد ـ صائغ

محمد ـ صائغ (472 ـ 553ه )

ابوالبرکات محمد بن علی بن محمد بن احمد بن یَعْلی صائغ عراقی، معروف به ابن صائغ بغدادی.

ادیب و شاعر که در سال 472ه متولد شد. از حیات فردی و اجتماعی وی اطلاعات چندانی در دست نیست. او خطی بسیار زیبا و اشعاری نیکو داشت. با ابونجیب سُهروردی مدت بسیاری مصاحبت داشته و از احمد بن عبدالقادر بن یوسف روایت کرده است. مبارک بن کامل و یوسف بن مقلد نیز از او روایت کرده اند. وی در سال 553 ه در 81 سالگی درگذشت. 1 اثر او کتاب مقامات است که به سبک و روش مقامات قاسم حریری ( م516 ه ) به نگارش درآمده است. 2

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ الاسلام 38 / 129. 2 ـ الوافی بالوفیات 4 / 152.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 10 / 306.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ صدفی

محمد ـ صدفی (428 ـ 509ه )

ابوعبداللّه محمد بن خلف بن حسن صدفی بَلَنْسی، معروف به ابن علقمه کاتب.

مورخ، شاعر و اهل بَلَنْسیه، از شهرهای اندلس در سال 428ه متولد شد و در همین شهر نشوونما یافت. از مشایخ شهر خود بهره برد و مصاحب ابومحمد بن حیان أروشی شد. گفته اند او تألیفات دیگران را به خود نسبت می داد؛ ازاین رو نوشته ها ( نظم و نثر ) و تألیف هایش مورد انتقاد جدی قرار گرفت. پسرش ابومحمد عبداللّه از او روایت کرده است. وی در 25 شوال 509ه درگذشت. اثر او البیان الواضح فی المِلَمِّ الفادح در تاریخ بلنسیه و غلبه رومی ها بر این شهر قبل از سال 500ه است. به گفته ابن ابار او از این کتاب برای تألیف التکمله استفاده کرده است. 1 اثر دیگر او قصیده ای است در عقد نکاح که در مجله « الفیصل » به چاپ رسیده است. 2

پی نوشت ها

[1] ـ التکملة لکتاب الصله 1 / 335. 2 ـ التکملة لکتاب الصله 2 / 258 ( پاورقی ش 748 ).

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 35 / 228؛ الوافی بالوفیات 3 / 45؛ الاعلام 6 / 115؛ کشف الظنون 1 / 289؛ معجم المؤلفین 9 / 283.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ صِقلی

محمد ـ صِقلی (497 ـ 565ه )

ابوجعفر محمد بن عبداللّه بن محمد حجت الدین صِقِلی مکی، معروف به ابن ظَفَر.

ادیب، شاعر، نحوی، لغوی، مفسر، متکلم و فقیه. در صَقِلّیّه ( سیسیل )، جزیره ای در دریای مدیترانه، در سال 497ه متولد شد؛ ولی نشوونمای او در مکه بود. وی به منظور کسب علم و دانش به