محمد ـ کرمانیمحمد ـ کرمانی ( م 565ه )

ابوبکر محمد بن عبدالرشید بن نصر رکن الدین کرمانی.

از حیات فردی و اجتماعی او اطلاع چندانی در دست نیست. از استادان او و جمال الدین یزدی و1 ابوالفضل عبدالرحمن بن محمد کرمانی ( م543ه ) است. وی ید طولایی در فقه، مسائل اختلافی و نقل فتاوا از فقهای گذشته داشت و در غوص در معانی روایات و فهم و دقت در آنها ضرب المثل بود. 2 کرمانی درنهایت در سال 565ه یا حدود آن وفات کرد. 3 آثار او عبارت اند از: جواهر الفتاوی [ خطی، در ریاض ]، 4 این کتاب مشمل بر کتاب هایی در ابواب گوناگون فقه است. هر کتاب نیز مشتمل بر شش باب بوده است: باب اول تا پنجم به ترتیب، اختصاص به ذکر فتاوای رکن الدین ابوالفضل کرمانی، جمال الدین یزدی، عطاء بن حمزه سعدی، عمر نسفی و مجد الشریعه سلیمان بن حسن کرمانی دارد و در باب ششم نیز فتاوای دیگر فقهای متأخر را ذکر کرده است. 5 دیگر آثار او عبارت اند از: زهرة الانوار فی الحدیث، 6 غرر المعانی فی فتاوی ابی الفضل الکرمانی، حیرة الفتاوی. 7

پی نوشت ها

[1] ـ کشف الظنون 1 / 615. 2 ـ الجواهر المضیئه 1 / 81. 3 ـ هدیة العارفین 2 / 95. 4 ـ الاعلام 6 / 204. 5 ـ کشف الظنون 1 / 615. 6 ـ الجواهر المضیئه 1 / 81. 7 ـ هدیة العارفین 2 / 95.

دیگر منابع: ایضاح المکنون 1 / 619؛ معجم المؤلفین 10 / 166.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ کَفَرْطابی

محمد ـ کَفَرْطابی (م553ه )

ابوعبداللّه محمد بن یوسف بن عمر کَفَرْطابی معروف به ابن منیره.

ادیب، نحوی، لغوی، شاعر، منسوب به کَفَرطاب، شهری در سوریه بین مَعَرّه و حلب و ساکن شَیْزر، ناحیه ای نزدیک مَعَرّه و مدت چهل سال مدرس و امام جماعت جامع حلب بود. 1 از استادان او ابوالسمح فقیه حنفی و ادیب ابوعبداللّه طلیطلی و از شاگردان او ابوالحسین هبه اللّه برادر ابن عساکر و ابوعبداللّه محمود بن نعمة بن رسلان شیزری است. 2 بعضی از منابع تاریخ وفات وی را به اشتباه 453ه3 یا 503ه گفته اند؛ 4 ولی بنا بر مشهور و بنا به گفته شاگردش محمود شیزری، کفرطابی، پس از زلزله هولناک سال 552ه شام که بسیاری از شهرهای شام ازجمله حلب، مَعَره، کفرطاب و شیزر را درهم کوبید، 5 در سوم ماه رمضان 553 وفات یافت. 6 آثار او عبارت اند از: بحر النحو ( البحر فی النحو ) که در آن بسیاری از قواعد نحویان را نقض کرده است، نقد الشعر ( البدیع فی نقد الشعر )، غریب القرآن، در لغات مشکل آن، 7 شعر. ابن عساکر بعضی از اشعار او را ذکر کرده است. 8 همچنین عماد اصفهانی رباعی ای از او را نقل کرده که در تمام کلمات آن حرف « ز » آمده است9 و این نشان دهنده تسلط عمیق او به لغت و شعر بوده است.

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 7 / 149. 2 ـ تاریخ مدینة دمشق 56 / 319. 3 ـ معجم الادباء 19 / 122. 4 ـ کشف الظنون 1 / 227. 5 ـ الکامل فی التاریخ 11 / 218. 6 ـ تاریخ مدینة دمشق 56 / 321؛ الوافی بالوفیات 5 / 247. 7 ـ معجم الادباء 19 / 122. 8 ـ تاریخ مدینة دمشق 56 / 319 و 321. 9 ـ خریدة القصر، قسم شعراء الشام 1 / 537.

دیگر منابع: ریحانة الادب 5 / 66 و8 / 238؛ هدیة العارفین 2 / 78؛ معجم المؤلفین 12 / 132؛ بغیة الوعاة 1 / 285؛ کشف الظنون 1 / 237 و 2 / 1208 و 1973.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ کلبی

محمد ـ کلبی (م 519ه )

ابوعبداللّه محمد بن عبیداللّه بن حسن ( حسین ) کلبی مالقی معروف به ابن حسون.

فقیه، عارف، ادیب، فصیح، بلیغ، دارای خطی بسیار زیبا و از اهل مالقه ( از شهرهای اندلس ) بود. 1 از حیات فردی، اجتماعی و علمی او اطلاعات چندانی در دست نیست. وی در خانواده ای از اهل علم و شرف به دنیا آمد. پدر و جدش از قضات شهر مالقه بودند. 2 او در همین شهر زیر نظر پدرش به تحصیل علم پرداخت تا اینکه به مراتب والایی از علم و دانش رسید و یگانه دوران شد. وی [ بعد از پدرش ] منصب قضاوت را در این شهر و سپس غرناطه به عهده گرفت و در همین سمت در 22 جمادی الثانی 519 در مالقه از دنیا رفت. 3 اثر او المؤنس فی الوحده و الموقظ من سنة الغفله در اخلاق و زهد است. 4

پی نوشت ها

[1] ـ التکملة لکتاب الصله 1 / 343. 2 ـ همان. 3 ـ بغیة الملتمس 99. 4 ـ تاریخ قضاة الاندلس 132.

دیگر منابع: تاریخ الاسلام 35 / 435؛ الأعلام 6 / 228؛ معجم المؤلفین 10 / 208 و 278.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی