ابن عربی، ابن ابی الخصال و ابوبکر بن عبدالعزیز هستند. وی در مراکش در حدود 570ه چشم از جهان فرو بست. آثار مواعینی عبارت اند از: الوشاح المفصّل، ریحان الالباب و ریعان الشباب فی مراتب الاداب در دو مجلد بزرگ، کتابی در امثال. 1

پی نوشت ها

[1] ـ التکمله لکتاب الصله 2 / 43.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 8 / 198؛ کشف الظنون 1 / 939؛ الاعلام 5 / 296؛ الوافی بالوفیات 1 / 351.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ مولّد

محمد ـ مولّد (م580ه )

ابوعبداللّه محمد بن بختیار بن عبداللّه مولّد بغدادی جوهری، معروف به اَبْلَه.

در منابع، کسی سبب شهرت او را به مولّد ذکر نکرده است. درباره نامگذاری او به ابله نیز اختلاف وجود دارد. ابن خلکان علت آن را بلاهتی دانسته که در وی بوده است؛ ولی برخی گفته اند چون او مردی بسیار هوشمند بود، به عکس او را ابله نامیده اند. به هر حال او از شاعران نیکوسرایی بود که در اشعار خود بین صناعت و روان گویی جمع کرده بود. ابن خلکان به نقل از عماد اصفهانی می نویسد: « او شاعری جوان و به لباس نظامیان و اشعارش دارای سبکی روان و الفاظی ناب و بسیار مردم پسند بود و به سبب روانی و سبکی وزن و معانی تغزلی، سخت نظر موسیقیدانان و خوانندگان را به خود جلب نموده بود ». 1 ابله مردی هجوگو و بدزبان بود2 و از طرفی خلفا و وزرا را مدح می کرد. علی بن نصر ادیب و ابوالحسن قطیعی مورخ ازجمله کسانی هستند که از او اشعاری روایت کرده اند. 3 او فی البداهه شعر می سرود و دیوان او حاوی اشعاری در مدح، غزل و نسیب ( اشعاری عاشقانه درباره زنان ) می باشد. 4 محمد مولّد در ماه جمادی الآخر سال 579 یا 580ه در بغداد درگذشت و در قبرستان باب ابرز بغداد دفن شد. 5

پی نوشت ها

[1] ـ وفیات الاعیان 4 / 463. 2 ـ الاعلام 6 / 50. 3 ـ سیر اعلام النبلاء 21 / 132. 4 ـ المختصر المحتاج الیه 15 / 16. 5 ـ وفیات الاعیان 4 / 463.

دیگر منابع: الکامل فی التاریخ 11 / 503؛ النجوم الزاهرة 6 / 95؛ شذرات الذهب 4 / 266؛ العبر 3 / 78؛ مرآة الجنان 3 / 315؛ هدیة العارفین 2 / 100.

محمود هیئتی

محمد ـ مهدویمحمد ـ مهدوی (م 595ه )

ابوعبداللّه محمد بن ابراهیم مهدوی اندلسی.

از زندگینامه وی اطلاعی، به ویژه در منابع کهن دیده نمی شود؛ ولی در مآخذ متأخر آمده است وی فقیهی صالح و بزرگوار، از اهل مهدیه شهری در مراکش است و بعدها در فاس مراکش سکونت اختیار کرد و در همانجا در سال 595ه وفات نمود. اثر او کتاب الهدایه در فقه است. 1

پی نوشت ها

[1] ـ الاعلام 5 / 296.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 8 / 221؛ هدیة العارفین 2 / 93.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ مهری

محمد ـ مهری (م560ه )

ابوبکر محمد بن ابراهیم بن عبداللّه مهری شلبی اندلسی، معروف به ابن منخل.

از اهالی شلب ( شهری در غرب اندلس ) است و از ادبای متقدم و ازجمله شاعرانی بود که شعر را نیکو می سرود. در علم کلام نیز دستی داشت و دارای خطی زیبا و حافظه ای قوی بود. ابن ابار گوید: اشعار او نوشته شده و ابوالربیع سالم بارها آن اشعار را برای من خوانده است. ابن منخل در حدود 560ه مرد. اثر او دیوان شعر است. 1

پی نوشت ها

[1] ـ التکمله لکتاب الصله 2 / 27.

دیگر منابع: معجم المؤلفین 8 / 208؛ الاعلام 5 / 296؛ الوافی بالوفیات 2 / 7.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

محمد ـ مهندس

محمد ـ مهندس (حدود 529 ـ 599ه )

ابوالفضل محمد بن عبدالکریم بن عبدالرحمان مؤیّدالدین مهندس حارثی دمشقی.

پزشک، ریاضیدان، منجم و محدث شاعر حدود 529ه در دمشق متولد شد و پس از گذراندن دوران کودکی در ابتدای جوانی به شغل نجاری و حجاری روی آورد و با پشتکار و تجربه اندوزی، مشتریان بسیاری به دست آورد و حتی بیشتر درهای بیمارستان بزرگی را که ملک عادل نورالدین زنگی ( 54
[1] ـ 569ه ) تأسیس کرده بود، ساخت. وی در اوقات فراغت به آموختن کتاب اقلیدس که اساس