این عالَم که فقهای امامیه حکم به تحریم این جنبه از علم نجوم کرده اند. 3

پی نوشت ها

[1] ـ الذریعة 16 / 69. 2ـ موسوعة مولفی الامامیه 2 / 365. 3 ـ کشف الظنون 1 / 22.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

ابوسعد سمعانی

ابوسعد سمعانی عبدالکریم ـ سمعانی

ابوالشجری ـ صندلی

ابوالشجری ـ صندلی (قرن ششم هجری)

ابوالشجری ( ابوالسحری ) افتخارالحکماء مجدالدین صندلی غزنوی.

از احوالات وی آگاهی چندانی در دست نیست. تنها می دانیم وی از شاعران قرن ششم هجری بوده و به دربار خوارزمشاهان رفت وآمد داشته است. 1 عوفی می نویسد: « ابوالشجری دارای دیوان شعر بوده و سراسر آن سخنان نغز و دلگشاست ». همو پاره ای از اشعار ابوالشجری را در کتاب خودش آورده است. 2 آقابزرگ از دیوان او یاد کرده است. 3

پی نوشت ها

1ـ تاریخ نظم و نثر در ایران 94 ـ 95. 2 ـ لباب الالباب 478. 3ـ الذریعه 9 / 618.

دیگر منابع: فرهنگ سخنوران 341.

اسماعیل اسماعیلی

ابوطالب استرآبادی

ابوطالب استرآبادی یحیی ـ استرآبادی

ابوعمرو ـ ابهری

ابوعمرو ـ ابهری (نیمه دوم قرن ششم هجری)

ابهری وزیر طغرل سلجوقی بود. وی پس از مدتی از وزارت کناره گرفت و لباس زهد و تصوف بر تن نمود. ابوعمرو دیوان شعری دارد که در الذریعه بدان اشاره شده است. 1 بنا بر این که ابهری وزیر طغرل سلجوقی ( حکومت 57
[1] ـ 590ه ) بود، می توان وی را در شمار شعرای نیمه دوم قرن ششم به شمار آورد.

پی نوشت ها

[1] ـ الذریعه 9 / 341.

دیگر منابع: فرهنگ سخنوران 20.

سیدمهدی حسینی عربی

ابوالفتوح رازی حسین ـ رازی

ابوفضائل ـ مهذب

ابوفضائل ـ مهذب (م548 ه )

ابوفضائل بن ناقد مهذب.

پزشک مشهور یهودی بود و علم بسیاری داشت. وی به امور پزشکی می پرداخت و متخصص چشم پزشکی بود و به انجام امور خیر نیز مداومت داشت. شاگردانش بیشتر در اطراف او و در حین انجام کار به تحصیل علم می پرداختند. مهذب بیشتر اوقات همچنان که سوار بر مرکب از جایی می گذشت، به مداوای مریضان مبادرت می ورزید. وی در علم پزشکی کتابی با عنوان المجربات تألیف نمود. او در قاهره و در سال 584ه وفات یافت. پسرش ابوالفرج که همچون پدر راه پزشکی و چشم پزشکی را در پیش گرفته بود مسلمان شد. 1

پی نوشت ها

[1] ـ عیون الانباء 580؛ معجم المؤلفین 8 / 65.

سیدمهدی حسینی عربی

ابوالفضل میبدی

ابوالفضل میبدی احمد ـ میبدی

ابوالمعالی ـ رازی

ابوالمعالی ـ رازی (م541 ه )

ابوالمعالی رازی دهخدای نحاس اصفهانی.

از شاعران مشهور عهد سلجوقیان است. نظامی عروضی1 و عوفی2 وی را در ردیف شاعران سلجوقی ذکر کرده اند و هدایت او را مداح غیاث الدین مسعود پسر ملکشاه ( حکومت 527 ـ 547 ) دانسته و می گوید: « او با حکیم سنایی و مختاری غزنوی معاصر و از حیث فضل و کمال در زمان خود بی نظیر بود ». 3 میان قصایدی که از وی باقی مانده یکی در مدح ابوالفتح مظفر است که اقبال آشتیانی ابوالفتح را فخرالملک ابوالفتح مظفر بن خواجه نظام الملک طوسی می داند که در سال های 488 ـ 500ه وزارت برکیارق و سنجر را داشته است. 4 با توجه به این قصیده، دوره شاعری ابوالمعالی اواخر قرن پنجم بوده است و با توجه به سال وفاتی ( 541ه ) که هدایت برای او گفته معلوم می شود ابوالمعالی بعد از آنکه چندی در دستگاه سنجر ماند، به دستگاه سلاجقه عراق توجه کرد. ابوالمعالی مذهب شیعه داشته و در