احمد ـ بغدادیاحمد ـ بغدادی (596 ه )

احمد بن علی بغدادی ملقب به ابن سمین.

وی ازجمله محدثانی است که دانسته های چندانی درباره با شیوه تحصیل و زندگانی او در اختیار نیست. او حدیث را از محضر حسین بن احمد بن محمد بن طلحة فراگرفت. ابوالقاسم علی بن حسن بن هبه اللّه ابن عساکر1 و ابوالفتوح نصر بن محمد بن علی بغدادی معروف به ابن حصری از او روایت کرده اند. 2 ابن سمین در سال 596ه درگذشت و اثری به نام مفردات القرآن از خود بر جای گذاشت. 3

پی نوشت ها

1ـ تاریخ مدینة دمشق 55 / 296. 2ـ سیر اعلام النبلاء 22 / 164. 3 ـ هدیة العارفین 1 / 89.

محمود هیئتی

احمد ـ بلخی

احمد ـ بلخی (م 553ه )

ابوبکر احمد بن علی بن عبدالعزیز بلخی سمرقندی معروف به ظهیر بلخی.

او در اصل اهل بلخ، اما بزرگ شده سمرقند بود. بلخی فراگیری علم و ادب را پس از سال پانصد هجری آغاز کرد که ابتدا وی نزد علی بن محمد اسبیجابی فقه آموخت و در آن دانش به استادی رسید و در مراغه به تدریس فقه پرداخت؛ سپس در ایام حکومت نورالدین محمود بن زنگی به حلب و بعد از آن به دمشق رفت و در مسجد خاتون و مکان های دیگر به تدریس فقه حنفی ادامه داد. 1 ابن عدیم، بلخی را جزو فقهای برجسته حنفی معرفی کرده و می نویسد وی کتاب هایش را در حلب وقف نمود. 2 بلخی به عنوان عالم اصولی3 با عمر بن محمد نسفی مکاتباتی داشت. 4 سرانجام احمد در سال 553ه در دمشق از دنیا رفت. 5 شرح الجامع الصغیر شیبانی اثر اوست، اشعاری نیز دارد. 6

پی نوشت ها

[1] ـ الجواهر المضیئه 4 / 104. 2 ـ همان. 3 ـ معجم المولفین 2 / 11. 4 ـ الجواهر المضیئه 4 / 104. 5 ـ هدیة العارفین 1 / 85. 6 ـ الجواهر المضیئه 4 / 104.

دیگر منابع: کشف الظنون 1 / 562.

احسان آذرکمندللّه

احمد ـ بَلَنسیاحمد ـ بَلَنسی(زنده در 503ه )

ابوالعباس احمد بن محمد بن عبدالرحمان حَجَری بَلَنسی معروف به ابن نماره ( ابن ثُماره ).

« بَلَنسی » منسوب به « بَلَنْسیّه » شهری در شرق قُرطبه در اسپانیاست1 که ظاهرا در آنجا متولد شده است. وی فقیهی حافظ بود. از استادان او ابوبکر بن قدره، ابوعلی حسین بن محمد بن سُکره صدفی ( م514ه )، عبداللّه بن احمد بن سعدون و هشام بن احمد بن خالد وَقَّشی ( م489ه ) را می توان نام برد. وی در ماه رجب 503، مُوطّأ مالک را برای شاگردان خویش تدریس می کرده است. بلنسی در باب فقه کتاب کوچکی به رشته تحریر درآورد. 2

پی نوشت ها

[1] ـ معجم البلدان 1 / 581. 2 ـ التکمله لکتاب الصله 1 / 32؛ الدیباج المذهب 124.

دیگر منابع: الاِکمال 3 / 88؛ توضیح المشتبه 3 / 132؛ معجم المؤلفین 2 / 116.

سیدمحمدحسین میرعبداللهی

احمد ـ بلنسی

احمد ـ بلنسی (م541 ه )

ابوالحسن سعدالخیر احمد بن محمد بن سهل بن سعد انصاری بلنسی مغربی صینی.

محدث و فقیه شافعی مذهب اندلسی و اهل بلنسیه بود. به منظور تجارت، سختی ها و خطرها را به خود خریده و از راه دریا به چین رفت و در آنجا ثروتی اندوخت؛ لذا به صینی منسوب شده است. او در طلب حدیث فردی حریص بود و برای کسب علم و حدیث به شهرهای گوناگون ازجمله بغداد، اصفهان و همدان سفر نمود و از کسانی مانند ابوالخطاب بطرقاری، ابوعبداللّه بن طلحه نعالی، ابوالفوارس زینی، ابوسعد محمد بن ابی عبداللّه مطرز و ابومحمد دونی بهره گرفت. همچنین از بزرگان خراسان نیز حدیث شنید. 1 سعدالخیر فقه را نزد ابوحامد غزالی آموخت و ادبیات را از ابوزکریا یحیی بن علی تبریزی فرا گرفت. 2 بزرگانی چون ابن عساکر، ابوطاهر سلفی، سمعانی، مدینی، عبدالخالق بن اسد، ابن جوزی و کندی در شمار شاگردان او می باشند. 3 احمد بلنسی در ماه محرم سال 541ه در بغداد درگذشت. 4 کتاب المسند در موضوع حدیث اثر اوست. 5