ظاهری » در اطراف دجله سکونت یافت. 2 پس از محمود به وزارت سلطان مسعود رسید و از سال 526 تا 528ه به وزارت المسترشد باللّه خلیفه عباسی برگزیده شد. معاصرانش وی را بزرگ می داشتند و شعرای زمان او را بسیار ستوده اند. 3 کاشانی فردی دیندار، سخاوتمند و حلیم بود و تمایلات شیعی داشت. 4 علما را بسیار تکریم می نمود. ابن عساکر ازجمله شاگردان وی بود. انوشیروان برای تعلیم فرزندان خود از ابوالقاسم بن حُصین دعوت نمود تا کتاب المسند ابن حنبل را به آنان بیاموزد. 5 وی کتاب لطیفی درباره با تاریخ سلاجقه با عنوان نغثه المصدور فی فتور زمان الصدور و صدور زمان الفتور تألیف نمود. 6 عماد اصفهانی در کتاب نصرة الفتره و عصرة الفطره از آن نقل کرده است. 7 ابومحمد حریری نیز به درخواست وی کتاب المقامات خود را در پنجاه بخش تکمیل نمود. 8 ازجمله اقدامات ابونصر احداث مدرسه ای بزرگ در کاشان است. وی برای آن مدرسه کتابخانه ای نفیس ایجاد نمود و برای مخارج آن موقوفات بسیاری قرار داد. این مدرسه تا سال 724ه باقی بود. 9 انوشیروان در ماه رمضان سال 532ه در بغداد وفات یافت. وی ابتدا در منزل خود در محله « حریم ظاهری » دفن گردید و سپس به کوفه منتقل شده و در جوار حرم امیرالمؤمنین علی علیه السلامبه خاک سپرده شد. 10

پی نوشت ها

[1] ـ تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی 1 / 118. 2 ـ الوافی بالوفیات 9 / 427. 3ـ تاریخ نظم و نثر در ایران در زمان فارسی 1 / 118. 4 ـ شذرات الذهب 4 / 101. 5 ـ سیر اعلام النبلاء 20 / 15. 6 ـ الذریعه 24 / 244. 7 ـ وفیات الاعیان 4 / 67. 8 ـ البدایة والنهایه 12 / 214. 9ـ طبقات اعلام الشیعه 3 / 28. 10 ـ المنتظم 17 / 333.

دیگر منابع: الکامل فی التاریخ 11 / 70؛ النجوم الزاهره 5 / 261؛ العبر 2 / 444؛ اعیان الشیعه 3 / 504؛ هدیة العارفین 1 / 228؛ کشف الظنون 2 / 1240 و 1241.

سیدمهدی حسینی عربی

اوحد الدین

اوحد الدین علی ـ انوری بدیع اسطرلابی هبة الله ـ بغدادی

بدیع ـ انجدانی

بدیع ـ انجدانی (قرن ششم هجری)

بدیع الدین اتابک انجدانی.

در منابع از وی با عناوین بدیع الدین اتابک انجدانی یا بدیع کاتب
و منتجب خویی نام برده شده است. با اینکه دسته ای از مآخذ او را کاتب سلطان سنجر سلجوقی ( 51
[1] ـ 549ه ) و از شاعران آن دوران دانسته اند؛ 1 ولی اطلاعات چندانی از او در اختیار نیست. وی معاصر رشیدالدین وطواط، از شعرای معروف سده ششم هجری بوده است. 2 مجموعه سروده های وی تحت عنوان دیوان بدیع انجدانی بر جای مانده است. 3 تاریخ وفات وی به دست نیامد.

پی نوشت ها

[1] ـ فرهنگ سخنوران 565. 2 ـ الذریعه 9 / 130. 3 ـ همان.

دیگر منابع: ستیغ سخن 72.

اسماعیل اسماعیلی

برکه ـ اسدی

برکه ـ اسدی (م543 ه )

ابوالخیر برکة بن محمد بن برکه اسدی کوفی.

وی از فقهای متدین شیعه و از شاگردان شیخ طوسی ( م460ه ) بود. آثار او را سیدعمادالدین ابوصمصام ذوالفقار بن معبد حسنی مروزی به نقل از خود او چنین ذکر کرده است: حقایق الایمان در موضوع اصول دین، الحجج در موضوع امامت و عمل الادیان و الابدان. 1 ابوالخیر در سال 543ه درگذشت. 2

پی نوشت ها

[1] ـ فهرست منتجب الدین 27. 2 ـ هدیة العارفین 1 / 231.

دیگر منابع: منتهی المقال 2 / 132؛ لسان المیزان 2 / 9؛ جامع الرواة 1 / 116؛ معجم رجال الحدیث 3 / 282؛ ریاض العلماء 1 / 96؛ تنقیح المقال 1 / 164؛ أمل الآمل 2 / 43؛ ایضاح المکنون 1 / 408؛ الذریعه 6 / 263، 7 / 30 و 15 / 343.

محمود هیئتی

بهاءالدین ـ مرغینانی

بهاءالدین ـ مرغینانی (م527 ه )

بهاءالدین مَرغینانی.

وی منسوب به مرغینان از نواحی فرغانه ترکستان می باشد. مرغینانی از فضلای شعرای عهد خود و مداح سلطان قطب الدین انوشتکین خوارزمشاه بود و در سال 527ه وفات یافت. 1 الذریعه وفات وی را در 537ه ذکر کرده است. بهاءالدین دیوان شعری دارد. 2

پی نوشت ها

[1] ـ مجمع الفصحاء 1 / 1 / 613. 2 ـ الذریعة 1 / 9 / 1031.

دیگر منابع: ریحانة الادب 1 / 293؛ فرهنگ سخنوران 90.

سیدمهدی حسینی عربی