ه- تفضيل النّشأتين.

و- الّذريعه الى مكارم الشّريعه.

ز- جامع التّفسير كه ذكر شد، در آداب و اخلاق و تصوّف و مواعظ نيكو و گاهى از كليله و دمنه در آن نقل شده است و دو بار در قاهره بچاپ رسيده است.

ج- محاضرات الادباء.

ط- المفردات فى غريب القرآن.

ى- مقدّمه تفسير كه در مصر ذيل تنزيه القرآن قاضى عبد الجبّار چاپ شده.

كتاب- الذّريعه- راغب را به (اخلاق ناصرى) ترجيح داده‌اند از اشعار آن كتاب است كه مى‌گويد:

در معجم المطبوعات وفاتش را 502 ه نوشته است ولى در (روضات الجنّات) 565 ه كه اشتباه است. (ريحانة الادب 2/ 66).

مأخذ جديد ديگر در باره آثار راغب:

11- تاريخ الادب العربى تأليف كارل بروكلمان جزء چهارم.

12- تاريخ ادبيات ذبيح اللّه صفا- كه مى‌نويسد: از ميان كتب كلامى شيعه اثنى عشريّه در اين عهد (قرن پنجم) آثار شيخ طوسى مانند اثبات الواجب و كتاب تلخيص الشافى كه اصل آن را سيد مرتضى در ايراد بر كتاب المغنى فى الامامة تأليف قاضى عبد الجبار معتزلى همدانى نوشت و شيخ طوسى آنرا تلخيص نموده و كتاب (الذّريعه الى مكارم الشّريعه) تأليف ابو القاسم حسين بن محمّد اصفهانى معروف به راغب متوفّى (502 ه) كه برخى او را از علماء شيعه دانسته‌اند. (تاريخ‌[1]

[1] راغب اصفهانى، حسين بن محمد، مفردات الفاظ قرآن - تهران، چاپ: دوم، 1374.