و ستم خلفاء و سلاطين بنام نماينده پيامبر و اللّه فزونى داشت عرضه مى‌كند.

در ذيل واژه- عقل- مى‌نويسد: و لهذا

قال امير المؤمنين رضى اللّه عنه‌:

در ذيل واژه- بقر- مى‌نويسد: باقر مثل بردارنده و بقير همچون حكيم است،

«و سمى محمّد بن على رضى اللّه عنه باقرا لتوسعه فى دقايق العلوم و بقره بواطنها.

: محمّد بن على (رض) چون در دقايق علوم توانائى داشته و باطن علوم را مى‌شكافته باقر ناميده شده.

پيداست كه هدف مؤلّف سوق دادن انديشه‌ها و محقّقين بسوى آثار و سخنان و كلماتى است كه از امام باقر (ع) باقيمانده است در عين حال از آوردن روايات و احاديثى كه از ساير شخصيّت‌ها و مفسّرين و خلفاء[1] نقل شده، ابائى نداشته و هر جائى روايتى به فهم بيشتر آن آيه يا واژه كمك يارى جسته است.

عبارات كتاب مفردات الفاظ القرآن‌

عبارات مفردات در كمال فصاحت است و مى‌شود گفت زائدى از نظر لفظ و واژه در نگارش جملات آن نمى‌بينيم، بلكه مؤلّف كتاب باندازه‌اى فصاحت بكار برده است كه يك صفحه كتاب را بايستى چه در زبان عربى و چه در زبان فارسى با چهار صفحه توضيح داد.

[1] تنها از خليفه اوّل و دوّم چندين بار رواياتى بازگو كرده و نه از خلفاى اموى و عبّاسى كه آنها نه صحابى بوده‌اند و نه از تابعين و نه اهليت تفسيرى داشته‌اند بغير از خليفه عادل و حقّ جوى عمر بن عبد العزيز، كه توانست با استدلال عالى و علمى خود سران خوارج و گروه زيادى از آنها را باز گرداند و به صراط مستقيم هدايت كند.

( الكامل فى التّاريخ- مروج الذّهب 3/ 190 تحت عنوان عمر و الخوارج- تاريخ طبرى).