كلماتى روان و در عين حال ادبى و علمى بكار رفته و لذا مى‌بينيم دانشمندانى مانند سيوطى و زركشى و طريحى نظرات دقيق او را عينا نقل مى‌كنند و همه واژه نويسان نمى‌توانند چيزى بر معانى واژه‌اى او بيفزايند.

اخيرا كتابى كه سالها قبل در مجلّه- رسالة الاسلام- نشريه دار التّقريب مطالبش چاپ مى‌شد و بعدا بطور كامل در دو مجلّد بنام- معجم الفاظ القرآن الكريم- در مصر چاپ و منتشر شده و در تمام معانى واژه‌هاى آن عبارت مفردات را عينا و يا با تغيير يك يا دو كلمه استنساخ و بازگو نموده‌اند بخصوص واژه‌هاى غريب و مشكل قرآن را (براى نمونه به دو واژه- غول و عطف رجوع شود) ولى متأسّفانه نه در مقدّمه و نه در پايان كتاب اين آقايان (مسئولين- مجمع اللّغة العربية)- كه از ده‌ها دكتر و استاد و شيوخ- تشكيل شده بود، هيچكدام از استفاده‌هاى سرشار خويش از مفردات راغب و بخود نسبت دادن (انتحال) از كتاب مؤلّف مفردات يادى ننموده‌اند (زهى بى‌انصافى).

براى تسلّط مؤلّف مفردات بر معانى و رفع اختلاف تفسيرى و ارائه نيكوترين نظر، چنانكه صاحب البرهان فى علوم القرآن در حقّ راغب گفته است، خوانندگان عزيز را به ذيل واژه- شبه- مراجعه مى‌دهيم باضافه مطالعه تمام كتاب از آغاز تا پايان و همچنين تفسير استدلالى معنى هدايت و اهتداء و انواع آن در ذيل واژه- هدى- كه اشكالات قرنها تأويل، و توجيه در دويست و نود (290) آيه‌اى كه مربوط به هدايت در قرآن است با كمال روشنى و عقل پسند بيان كرده است.

خصوصا اگر با تفاسير گذشته و حال مقايسه شود حتّى اگر به تفسيرهائى كه در همين زمان ما با تبليغات زياد چاپ شده است تطبيق دهيم با اينكه همه جا در لغات و تفاسيرشان- قال الرّاغب- گفته‌اند، خصوصا صاحب الميزان كه خدايش رحمت كند با كمال انصاف همه جا از راغب بهره برده و نام برده است، ولى در پاره‌اى اصطلاحات سياسى اجتماعى، همان توهّمات گذشته بازگو شده است و اجتهاد تفسيرى با اشراف كامل و نظر داشتن به تمام آياتى كه در آن مورد آمده در اين تفاسير ديده نمى‌شود.