است و در زبان فارسى (م- ن- و- ه ى) است، ولى متأسفانه دو نفر از كسانيكه قبلا ذكر خيرشان بود و مفردات را يكى بنام خود و ديگرى با ضميمه نمودن فهرست‌هائى كه قابل تقدير است چاپ نموده‌اند، واژه‌هاى حرف (ه) را قبل از حرف (و) قرار داده، و چاپ كرده‌اند و معلوم نيست چگونه به خويشتن چنين اجازه‌اى داده‌اند و يقينا چيزى جز تعصّب نبوده، چنانكه قاريان قرآن هم در كشورهاى عربى از گفتن (صدق اللّه العلّى العظيم) كه: (هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ‌- 255/ بقره) عينا عبارت و آيه قرآن است تنها به گفتن (صدق اللّه العظيم)[1] بسنده مى‌كنند كه نكند وحدت حاصل شود. (دشمنان اسلام هم در كتابها و اعمال خودشان همين نكات مورد اختلاف را علنى مى‌كنند).

خوشبختانه با چاپ مفرداتى كه توسّط محمّد سيد گيلانى در بيست سال قبل و دوّمين چاپ مفردات است در اختيار بود و با چاپ صحيح آن چنين تصرّفاتى كه دو نفر فوق الذّكر انجام داده‌اند واقف شديم.

روش تحقيق و ترجمه كتاب مفردات‌

از صدر مشروطيّت تاكنون قشرى ضرورتا در جامعه ما بنام مترجم بوجود آمد كه آثار غربيان يا آثار دانشمندان اسلامى را به زبان پارسى بر گرداندند و نقل نمودند كه زحمات عدّه‌اى از آنان براستى شايان تقدير است، مثل مترجم- تحفه ناصرى- كه در شناساندن آثار شعرى بيشتر دانشمندان از دوره جاهلى تا زمان‌

[1] و در باره همين اختلافات كه شايد جزئى بنظر بيايد و بگوئيم چه عيب دارد حرف( ه) قبل از حرف( و) باشد يا آنطور نگويند بايد دانست كه همين ريزه‌كاريها روزنه و دريچه‌اى از اختلافاتى است كه دشمنان اسلام و انسانيت از آنها بهره جسته‌اند و حتّى جرقّه‌اى را به شعله‌اى مبدّل كرده و مى‌كنند و گر نه چرا بر خلاف آيات قرآن كه اين همه دستور امين بودن و تحريف نكردن آيات و قرآن و حتّى امين بودن و امانات بطور كلّى داده شده دو نفر چاپ كننده كتاب به چنين عملى دست بزنند مگر در كشور ما كه هزاران كتاب افست و چاپ شده در يك مورد آنها مى‌توان چنين تعصّباتى ديد؟ اميد است اختلاف به اتّفاق مبدّل شود.