مصاحفى كه مشهور است و در تاريخ ضبط شده عبارتند از:

مصحف ابن عبّاس، مصحف ابن مسعود، مصحف ابو عبد اللّه جعفر بن محمّد الصّادق، مصحف ابى بن كعب، مصحف علىّ بن أبي طالب 7 كه بترتيب خاصّى است و تنها مصحفى كه بترتيب نزول قرآن، تدوين شده است، مصحف على (ع) و مصحف حضرت صادق است كه شهرستانى در مقدّمه كتاب خودش آنرا نقل كرده است.

و به گفته سيّد قطب: «اگر بترتيب نزول بيست و سه ساله قرآن به صورت مصحفى در اختيار مسلمين قرار مى‌گرفت و چنان سند دقيقى كه قيمتى براى آن نمى‌توان قائل شد مى‌داشتيم فرصتى براى تحقيق و پژوهش، در مراحل دعوت اسلام و راههاى آن در هر مرحله بدست مى‌آمد سپس عوامل روحى و عقلى آن كه به مراتب برتر از عوامل تاريخى و محلّى آن است براى ما آشكار مى‌شد.

و سپس مى‌گويد: و كانت امامى طرق عدّة لعرض هذه المشاهد، و تبويبها و لكنّى اخذت الطّريق استعراضى مراعيا التّرتيب التّاريخى، على قدر الامكان، لورودها فعرفتها بترتيب السور الّتى وردت فيها و رتّبت هذه السّور حسب نزولها ... (مشاهد القيامه/ 9).

يعنى: هر چند كه براى منظّم كردن و بيان مبانى دور نماهاى معاد روش‌هائى داشتم ولى راهى كه با ترتيب نزول تاريخى سوره‌هاى قرآن موافقت داشت برگزيدم‌[1] و تا حدود امكان براى ورود در بحث و تفسير، ترتيب سوره‌ها را بهمان نحو در نظر گرفتم و اين تنها راهى است كه در اين زمان يعنى چهارده قرن پس از هجرت بما ارائه شده است». بارى پس از نسخه بردارى از مصاحف و فرستادن آن به مراكز مهمّ كشورهاى اسلامى، حفظ كردن قرآن و نسخه بردارى آن از طرف سايرين شروع شد و

[1] سيّد قطب چنانكه خود مى‌گويد: در تنظيم كتاب( مشاهد القيامه) از ميان مصاحف پنجگانه ترتيب مصحف امام صادق( ع) را برگزيده است قرآن بآن ترتيب در اختيار عموم مسلمين قرار مى‌گرفت راه حكومت اسلامى، و اجراى احكام بهمان ترتيب تدريجى براحتى ميسور بود و غالب اختلافات از بين مى‌رفت.