المال مهرة مأمورة و سكّة مابورة.

- كه فعلش أمرت- است يعنى (بهترين ثروت، مركب و استر جوان و خوشرو و گاو آهن زمين زراعتى است).

در عبارت (أَمَرْنا مُتْرَفِيها- 16/ اسراء) كه آيه آن قبلا اشاره شده با وجه- أَمَّرْنَا- هم خوانده شده يعنى آنها را- أمراء- قرار داديم و در همين معنى بآيه زير اشاره شده است (وَ كَذلِكَ جَعَلْنا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ أَكابِرَ مُجْرِمِيها- 23/ انعام) كه در معنى- أمّرنا مترفيها- است يعنى بزرگان و امرائشان مجرم بودند كه بر آنها سيادت مى‌كردند و مستوجب عذاب شدند.

كلمه- أمّرنا- در معنى أكثرنا- يعنى فزونى‌شان داديم نيز آمده و خوانده شده است.

ائْتِمَار: يعنى قبول و پذيرش امر و كار- تشاور- نيز در معنى ائتمار است زيرا در شور و مشورت عدّه‌اى امر و نظر عدّه ديگر را مى‌پذيرند چنانكه گفتيم:

آيه (إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ‌ بِكَ‌- 20/ قصص) در معنى تشاور و مشورت است، شاعر گويد:

(با خودم مشورت كردم و گفتم كه چه كارى انجام دهم).

آيه (لَقَدْ جِئْتَ شَيْئاً إِمْراً- 71/ كهف) يعنى كار زشتى انجام داده‌اى أمر الأمر- بمعنى بزرگ و زياد شد، مانند- استفحل الأمر- يعنى كار سخت و بزرگ شد. خداى فرمايد: (وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ‌- 59/ نساء) گفتند مقصود از اولى الأمر- در اينجا أمراء زمان پيامبر 6 هستند.

و باز گفته شده منظور از- اولى الأمر- الائمّة من أهل البيت- و همچنين آمرين بمعروف.