بعضى ديگر كه نظرشان صحيح‌تر است- إِلَّا إِناثاً- را به اعتبار معنى تفسير كرده‌اند باين دليل كه در زبان عرب به هر چيز منفعلى، أنيث‌- مى‌گويند زيرا آن چيز تأثير پذير است چنانكه آهن نرم را أنيث- گفته‌اند.

و نيز مى‌گويند: همه موجودات در حالت اضافه شدن بعضى به بعض ديگر سه گونه‌اند:

1- موجوداتى كه فاعل هستند و در ديگران تأثير مى‌گذارند و تأثير پذير نيستند (نامنفعل) مانند خداى تعالى و عزّ و جلّ.

2- پاره‌اى موجودات تأثير پذير و منفعل‌اند مانند جمادات كه فاعل نيستند.

3- موجوداتى كه از يك جهت منفعل و تأثير پذيرند مانند ملائكه و انسان و پريان كه در برابر ذات باريتعالى منفعلند و با مصنوعات و دست ساخته‌هاى خود، فاعلند و تأثير گذار، پس زمانى كه معبودات و بت‌هايى كه از جمادات ساخته‌اند، تأثير پذيرند و غير مؤثّر از اينروى خداوند آنها را با واژه اناث- در آيات قرآن ذكر كرده است و آنها را باطل معرّفى مى‌كند و بر نادانى ايشان در چنين اعتقادى يعنى بت پرستى، تنبّه و هشدارشان مى‌دهد تا بدانند كه خدايان سنگى و چوبى‌شان (آلهه) نه مى‌شنوند و نه تعقّل دارند و نه مى‌بينند بلكه به هيچ روى كوچكترين فعلى و عملى از آنان سر نمى‌زند و بر اين معنى سخن حضرت ابراهيم (ع) دلالت دارد كه مى‌گويد (يا أَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ ما لا يَسْمَعُ وَ لا يُبْصِرُ وَ لا يُغْنِي عَنْكَ شَيْئاً- 42/ مريم) يعنى (چرا چيزى را كه نه مى‌شنود و نه مى‌بيند و نه ترا در نيازهايت بى‌نياز مى‌كند مى‌پرستى؟) و امّا آيه (وَ جَعَلُوا الْمَلائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبادُ الرَّحْمنِ إِناثاً- 19/ زخرف) نقل قول آنهايى است كه به زعم باطلشان و گمانشان ملائكه‌ها (فرشتگان) دختران خدايند.

أنس‌

: إِنْس‌ موجودى است خلاف پرى، إنس- به معنى ألفت و محبّت خلاف تنفّر و بى‌محبّتى است، إِنْسِيّ‌- منسوب به إنس است، واژه إنسىّ در جايى بكار مى‌رود كه انس و محبّت در آن زياد باشد و به هر چيزى كه مورد محبّت قرار گيرد نيز (إنسّ) گويند از اينجهت حيوانى كه به دنبال راكبش و صاحبش مى‌دود و ميرود را