يعنى: اگر در يتيمان رشدى يافتيد و با محبّت و انس به آنها نگريسته‌اند اموالشان را بآنها بدهيد مانند آيه (آنَسْتُ‌ ناراً- 10/ طه) آتشى ديدم و با ديدگانم آنرا يافتم، آيه (حَتَّى‌ تَسْتَأْنِسُوا- 27/ نور) تا اينكه ببينيد و احساس كنيد- إيناس و استيناس يعنى رؤيت و علم و احساس گفته شده واژه‌ إِنْسَان‌ به بشر و بنى آدم از اين روى اطلاق مى‌شود كه وجودش و خلقتش تنها با محبّت بيكديگر قوام و ثبات خواهد داشت، و لذا گفته‌اند- انسانها فطرتا اجتماعى هستند زيرا اقوامشان و دوام وجودشان بيكديگر پيوسته است و ممكن نيست، انسان خودش بتنهائى بتواند تمام نيازها و اسباب زندگى خود را فراهم نمايد و نه مى‌تواند به تنهايى براى تهيّه آنها قيام كند.

و نيز گفته‌اند: اطلاق نام انسان بر او بخاطر اينستكه او بهر چيزى كه به او پيوسته و همراه است الفت- دارد و- أنس- مى‌گيرد و از نظر لفظى گفته‌اند اصلش- إنسيان بر وزن افعلال است.

أنف‌

: اصل‌ أَنْف‌- همان بينى و عضو مخصوص تنفّس و بويايى حيوان و انسان است سپس معنى آن به جوانب و اطراف بلند هر چيزى اطلاق شده است، مانند- أنف الجيل- يعنى لبه پرتگاه كوه، و أنف اللّحية- يعنى انتهاى بلند ريش.