بودند كه در جنگلها زندگى مى‌كردند، و نيز گفته‌اند- أيك- اسم شهرى است.

أهل‌

: آل‌ اين واژه مقلوب لفظى- أهل- و تصغيرش- أُهَيْل‌ است.

فرق ميان (آل) و (أهل) اينست كه واژه (آل) مخصوص اعلام و معروفين است، و از اين روى به ناشناخته‌ها و زمانها و مكانها اضافه نمى‌شود مثلا مى‌گويند- آل فلان- و نمى‌گويند- آل رجل- و نه- آل زمان يا مكان، و نمى‌گويند- آل الخيّاط- بلكه واژه آل به شريفتر و با فضيلت‌ترها اضافه مى‌شود مانند: آل اللّه- و- آل النّبى و آل السّلطان، امّا واژه- أهل، اضافه شدنش كلّى و عمومى است مانند أهل اللّه- و- أهل الخياط، چنانكه مى‌گويند اهل آن زمان و اهل آن مكان.

گويند واژه- آل- در اصل اسمى استكه تصغيرش- أُوَيْل است- و در باره چيزى و كسى كه مخصوص انسان است و به او تعلّق دارد اطلاق مى‌شود يا تعلّق ذاتى يا به قرابت و خويشاوندى نزديك يا به دوستى، چنانكه خداى فرمايد: (وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ‌- 33/ آل عمران) و (أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ‌- 46/ غافر).

گفته شده- آل نبى 6 خويشاوندان پيامبر هستند و نيز گفته‌اند، آل نبى- مخصوص كسانى است كه از جهت علم و دانش به پيامبر اختصاص دارند (علمشان از ناحيه پيامبر 6 آغاز شده و به او پيوسته است از اينروى آل نبى ايشانند).

زيرا دينداران و اهل دين دو گونه‌اند: عدّه‌اى و گروهى كه متخصّص به علم متقن و يقينى و عمل استوار و پايدار و محكم هستند كه، آنها را- آل نبى- و امّت نبى گويند و گروهى ديگر مخصوص بعلم تبعى و پيروى از گروه اوّل هستند، كه آنها را امّت محمّد 6 گويند و آل پيامبر 6 نيستند.

به جعفر بن محمّد الصّادق (ع) گفته شد، مردم مى‌گويند همه مسلمانان آل نبى (ع) هستند فرمود «هم راست گفته‌اند و هم دروغ» پرسيدند معنى اين سخن چيست فرمود: «دروغ گفته‌اند در اينكه مى‌گويند همه امّت آل پيامبرند، و راست گفته‌اند در اينكه اگر شرايط شريعت پيامبر را بر پاى دارند و براى آن قيام كنند آل پيامبرند» حديث چنين است: