أَوَّل‌- كلمه‌اى است كه بر پايه آن ساير اعداد مرتّب مى‌شوند و بر چند وجه بكار رفته است:

1- به معنى زمان پيشين و جلوتر مثل اينكه مى‌گويى اوّل خلافت عبد الملك كه از منصور جلوتر و پيشتر است.

2- در معنى رياستى كه ديگران از آن پيروى مى‌كنند مثل اينكه مى‌گوئى اول امير و سپس وزير.

3- بمعنى وضعيّت مكانى و نسبيّت مانند بيان موقعيّت كسى كه از عراق خارج مى‌شود و مى‌گويد اوّل قادسيّة و سپس- فيد، امّا كسى كه از مكّه بسوى عراق مى‌آيد مى‌گويد اوّل- فيد[1]- و سپس قادسيّه‌[2].

4- معنى چهارم- واژه اوّل- مسائل اوّليه صنعت و ساختمان است كه‌

[1] فيد- شهركى است در راه مكّه، كه حدود نصف راه مكّه و كوفه است و بگفته ياقوت حموى در قرن هفتم بسيار آباد بوده و حاجيان زاد و توشه و پولهاى اضافه خود را در آن شهر به امانت مى‌سپردند و يا براى هزينه زاد و توشه، متاع خود را در آنجا مى‌فروختند و غالبا در بازگشت مقدارى از امانات خود را به امانت داران فيدى مى‌بخشيدند، اين شهر مركز علوفه و غذاها براى حجّاج و مراكبشان بوده و ميان فيد و وادى القرى شش شب راه بوده و غير از شهر فيد در آن مسير براى رفتن به شام( سوريّه كنونى) راه ديگرى نبوده است دانشمندان بزرگى نيز از فيد برخاسته‌اند( معجم البلدان جلد 4).

[2] قادس در لغت يعنى كشتى بسيار بزرگ و در اصطلاح شهرى است كه از آنجا تا كوفه 15 فرسخ راه بوده، بگفته مدائنى نام قادسيّه در اصل قديسا بوده و مى‌گويند حضرت ابراهيم( ع) بر آنجا مى‌گذشت طراوت و زيبائى آنجا را ديد. پير زنى را ديد كه در چشمه سار آنجا سرش را مى‌شست حضرت ابراهيم( ع) به او گفت( قدست من ارض) يعنى از اين خاك پاك شدى، سپس آنجا به قادسيّه معروف شد. در سال 16 هجرى در خلافت خليفه دوّم، جنگ معروف قادسيّه ميان مسلمين و ايرانيان رخ داده است كه شعراء اشعار زيادى در باره آن، سروده‌اند پس از گذشت 1400 سال اينك نور اسلام و حقيقت مكتب پيامبر6 از ايران اسلامى كه وعده خدايى است و در آيه 57/ مائده فرموده است تحقّق يافته كه( فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ، أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِينَ يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ). و بگفته تمام مفسّرين پس از اين آيه پيامبر6 دستش را روى شانه سلمان فارسى نهاد و فرمود آن قوم

ُ( هذا و ذووه).

يعنى آن قوم در آينده از تبار اين مرد و منسوب او يعنى از ايرانيان خواهند بود خداى را سپاس كه اين پيشگوئى قرآن اكنون بحقيقت پيوسته كه نيروى معنوى و مادى مسلمين ايران با اتّكال بخداى و رهبرى امام خمينى نيروهاى وابسته بشرق و غرب بعثيون يعنى غير مكتبى‌هاى عراق را منكوب و قادسيّه اسلام يعنى صدور اسلام و نداى رهائى بخش قرآن براى مستضعفين جهان از ايران بساير كشورها گسترده خواهد شد زيرا.( إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌ‌- 55/ يونس).