باشد زيرا (أيامى) ويژه زنان بى‌شوهر است.

مصدر أيم (أَيْمَة) است، گونه‌هاى فعل و صرف افعال اين واژه چنين است، آمَ‌ الرّجل- آمَتِ‌ المرأة و تَأَيَّمَ‌ و تَأَيَّمَتْ‌، و امرأة أَيِّمَة و رجل‌ أَيِّم‌- كه همه در همان معنى همسر نداشتن است.

و عبارت- الحرب‌ مَأْيَمَة- يعنى جنگ، ميان همسران جدايى مى‌اندازد و با كشته شدنشان بى‌همسر مى‌شويد.

أَيِّم‌- بمعنى مار است.

أين‌

: أَيْنَ‌ لفظى است كه با آن از مكانى تحقيق و پرسش مى‌شود، يعنى كجا؟

چنانكه واژه- متى- براى پرسش از زمان است يعنى چه وقت؟

و امّا واژه- الآن- شامل هر زمانى است كه ميان گذشته و آينده را معيّن مى‌كند، مثل عبارت- أنا الآن أفعل كذا- يعنى الآن آنرا انجام مى‌دهم.

واژه الآن- همواره با (الف- لام) معرفه همراه است و عبارت و افعل كذا آونة- يعنى آنرا در اوقات پياپى انجام ده كه همان معنى الآن- را مى‌رساند.

عبارت- هذا أوان ذلك- يعنى زمانى كه مربوط به آن كار است.

سيبويه ; مى‌گويد «الآن آنك- يعنى زمان، زمان تو است» ماضى و مضارع اين واژه- آن، يئون- است.

ابو العبّاس مبرّد ; گويد «آن، يئون- از واژه الآن نيست بلكه فعلى جداگانه است».

و- الأَيْن‌- يعنى رنج و مشقّت زياد كشيدن، افعال اين واژه- آنَ‌، يَئِينُ‌، أَيْناً- و- أنى، يأنى، أنيا- بمعنى زمان هلاكت است.

و امّا- بلغ إناه- گفته‌اند مقلوب- أنى است كه قبلا گفته شد.

ابو العبّاس مبرّد گويد: عدّه‌اى گفته‌اند كه، آن، يئين، أينا حروف همزه در اين فعل مقلوب از حرف (ح) است و اصلش- حن، يحين حينا است و اصل كلمه از حين، يعنى وقت و زمان است.

أوه‌

: الأَوَّاه‌، يعنى كسى كه زياد- آه- مى‌كشد، أَوَّه‌ (فارسى اين كلمه آوخ كه‌